Πρέπει να αισθάνονται ντροπή οι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί από τη συμπεριφορά των συνδικαλιστών της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας (ΔΟΕ) και της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) απέναντι στις Εθνικές Εξετάσεις Διαγνωστικού Χαρακτήρα, γνωστές ως ελληνική PISA. Και αντί των επαναστατικών πανηγυρισμών τους ιδιαίτερα θα πρέπει να ντρέπονται εκείνοι οι εκπαιδευτικοί που παρεμπόδισαν τη διεξαγωγή αυτών των εξετάσεων σε όλα τα Δημοτικά Σχολεία της Κέρκυρας. Ευτυχώς απέτυχε το γενικότερο μποϊκοτάζ των αναίσχυντων συνδικαλιστών και περισσότερα από 630 σχολεία συμμετείχαν στις εξετάσεις αυτές, οι οποίες αφορούν τα μαθήματα της Νεοελληνικής Γλώσσας και των Μαθηματικών στις τάξεις της ΣΤ’ Δημοτικού και της Γ’ Γυμνασίου με στόχο την αποτύπωση του επιπέδου των γνώσεων και των δεξιοτήτων των παιδιών.
Υπογραμμίζεται ότι το αποτέλεσμα των εξετάσεων αυτών δεν μετράει βαθμολογικά, τα γραπτά είναι ανώνυμα και δεν συνεκτιμώνται στην αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών. Τα θέματα στα οποία εξετάζονται οι μαθητές είναι γνώριμα σε αυτούς, τα έχουν ήδη διδαχθεί και δεν χρειάζεται καμία προετοιμασία. Στόχος των εξετάσεων αυτών είναι να αποτυπωθεί ο βαθμός αφομοίωσης της εκπαιδευτικής ύλης και κυρίως η κριτική σκέψη των μαθητών.
Προς τι λοιπόν το μποϊκοτάζ των συνδικαλιστών εκπαιδευτικών; Μα προφανώς δεν θέλουν να αποκαλυφθεί ότι οι μαθητές των σχολείων μας είναι λειτουργικά αναλφάβητοι. Το μείζον πρόβλημα, που αποκαλύπτουν αυτές οι εξετάσεις, όπως και οι μετρήσεις της περίφημης PISA, είναι η αδυναμία κατανόησης του κειμένου που διαβάζουν οι περισσότεροι μαθητές. Και η αδυναμία αυτή οφείλεται στην κατά κανόνα ανεπάρκεια των εκπαιδευτικών μας να διδάξουν τους μαθητές πώς να κατανοούν τα κείμενα τα οποία διδάσκουν τα σχολικά βιβλία. Είτε από αμάθεια των ίδιων των εκπαιδευτικών είτε από αδιαφορία και τεμπελιά τους, δεν γίνονται κτήμα των μαθητών ούτε υποβοηθείται η κριτική τους σκέψη. Αποτέλεσμα, η επικράτηση της στείρας απομνημόνευσης και η παπαγαλία, που κυριαρχούν πια στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Και καθώς οι μαθητές μας δεν μπορούν να αφομοιώσουν όσα διδάσκονται, δημιουργήθηκε και η ανάγκη των φροντιστηρίων, τα οποία διδάσκουν πώς να επιτύχεις στις πανελλαδικές εξετάσεις για να ακολουθηθεί η διαιώνιση της ημιμάθειας ή αμάθειας και στην ανώτατη εκπαίδευση με τους αιώνιους φοιτητές, οι οποίοι μπορούν να προσέρχονται σε απεριόριστο αριθμό εξετάσεων, εκτός και εάν κάποιος αγανακτισμένος καθηγητής τούς δώσει το δημοκρατικό 5 και τους παραδώσει στην κοινωνία να παριστάνουν τον πτυχιούχο με την προσδοκία ότι θα καταφέρουν να προσληφθούν στο Δημόσιο. Εκεί, μόνιμοι πια, θα μπορούν να την αράξουν και να διαιωνίζουν την αμάθειά τους χωρίς να φοβούνται να απολυθούν όπως θα συνέβαινε στον ιδιωτικό τομέα.
Ποιος θα αποτολμήσει την αναγκαία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα απαλλάξει τους μαθητές από την παπαγαλία και από την ανάγκη των φροντιστηρίων; Κάτι τέτοιο θα απαιτήσει χρόνο, τομές σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα και ιδιαίτερα στην ανώτατη εκπαίδευση, από την οποία θα προέλθουν οι νέοι δάσκαλοι και καθηγητές που θα έχουν την αναγκαία επάρκεια γνώσεων και τον απαραίτητο ζήλο για τη μετάδοσή τους στους μαθητές. Μια πολύ δύσκολη πρόκληση για τον υπουργό Παιδείας, κ. Πιερρακάκη.
