Tην εβδομάδα που πέρασε αυτό που διαγράφηκε καθαρά είναι ότι, πλέον, το πολιτικό σύστημα της χώρας μας βρίσκεται σχεδόν στο σύνολό του σε κρίση. Εισερχόμαστε σε μια φάση που θεωρώ ότι δύσκολα μπορεί κάποιος με ασφάλεια να προβλέψει την έκβαση των εξελίξεων.
Είναι σαν να βρίσκονται όλα τα κόμματα σε μια εσωτερική αναζήτηση και κινητικότητα, ταυτόχρονα όμως να κινούνται «κοιτώντας» το ένα το άλλο. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών – στο οποίο αποτυπώθηκε γλαφυρά η απαξίωση των πολιτών προς τα κόμματα – άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠαΣοΚ και απελευθέρωσε φωνές που ακούγονταν στο εσωτερικό των κομμάτων, μόνο που τώρα οι ψίθυροι έγιναν φωνή δυνατή.
Στη ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήρθε για πρώτη φορά στα 5 χρόνια διακυβέρνησής του αντιμέτωπος με μια πολυδιάστατη κριτική από τους βουλευτές του. Οι «γαλάζιοι» άνοιξαν όλη τη βεντάλια των ζητημάτων: από το ιδεολογικό στίγμα της ΝΔ μέχρι τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κόμμα, τη στελέχωση της κυβέρνησης σταθερά από μια κλειστή ομάδα στελεχών, τη σταθερή επίσης αποξένωση της παράταξης από τη βάση της, τον αποκλεισμό μεγάλων τμημάτων των ψηφοφόρων από τη λήψη αποφάσεων αλλά και τις ολέθριες συνέπειες που μπορεί να έχει το οικονομικό-αναπτυξιακό μοντέλο της κυβέρνησης στο μέλλον.
Η αίσθηση δε που επικρατεί είναι ότι το κλίμα είναι ακόμη βαρύτερο απ’ ό,τι φαίνεται καθώς, όπως επισημαίνουν οι καλά γνωρίζοντες, για κάθε έναν βουλευτή της ΝΔ που ήγειρε ένα ζήτημα εκφράζονταν άλλοι δέκα. Μέσα σε όλα τα άλλα, σοφά ο Νίκος Δένδιας επισημαίνει ότι η κακή εικόνα της αντιπολίτευσης και η απουσία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης τελικά δεν θα βοηθήσει τη ΝΔ αλλά θα της δημιουργήσει αποσυσπειρώσεις καθώς δεν προβάλλει πια απέναντί της κανένας πραγματικός αντίπαλος.
Στον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως τραγελαφική αν δεν μιλούσαμε για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 87 στελέχη, ανάμεσά τους και συγγενικά πρόσωπα του πρώην προέδρου Αλέξη Τσίπρα, κάνουν ανταρσία βάζοντας επίσης σειρά θεμάτων. Ο μαγικός αριθμός όμως δεν είναι το 87 αλλά το 7, διότι αυτός είναι ο αριθμός των εν ενεργεία βουλευτών που υπογράφουν την επιστολή και ο άλλος μαγικός αριθμός είναι το 6, που είναι ο αριθμός των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που αν αποχωρήσουν ή με κάποιον τρόπο αποσχιστούν, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι αξιωματική αντιπολίτευση με βάση την κοινοβουλευτική του δύναμη.
Στο ΠαΣοΚ τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά τουλάχιστον είναι πιο καθαρά καθώς η αμφισβήτηση του αρχηγού γίνεται ανοιχτά και όχι υπόγεια. Παρατηρώντας δε την κινητικότητα εντός των κομμάτων κανένας φαντάζομαι δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ο τρέχων κυβερνητικός κύκλος να κλείσει νωρίτερα από την τριετία.
