Η επίσκεψη και εγκάρδια υποδοχή του προέδρου Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον μπόρεσε να πραγματοποιηθεί επειδή ο χειμώνας «πάγωσε» τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία.
Ο πόλεμος όμως δεν τελείωσε.
Μερικά εκατομμύρια Ουκρανοί θα κάνουν Χριστούγεννα μέσα στην οδύνη, στις στερήσεις και στις καταστροφές που η ρωσική βαρβαρότητα έχει επιφέρει.
Διαβάστε επίσης: Ουκρανία: Εγκρίθηκε το νέο πακέτο βοήθειας μετά την επίσκεψη Ζελένσκι στις ΗΠΑ
Και ο πόλεμος όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά ούτε καν διαφαίνεται το τέλος του.
Αυτό άλλωστε που συζητήθηκε με τον Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον είναι η ενίσχυση του Κιέβου απέναντι σε μια ενδεχόμενη ρωσική αντεπίθεση που πολλοί στο ουκρανικό επιτελείο περιμένουν την άνοιξη.
Η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορείς να βάλεις τέλος σε έναν πόλεμο όταν δεν ξέρεις γιατί τον ξεκίνησες.
Δέκα μήνες μετά την εισβολή, η Μόσχα εξακολουθεί να ζει εγκλωβισμένη στις προπαγανδιστικές κατασκευές της και στις ανοησίες περί «αποναζιστικοποίησης» και νατοϊκής περικύκλωσης ή απειλής.
Η αποτυχία δεν την έκανε σοφότερη.
Διαβάστε επίσης: Ουκρανία: Η ιστορική ομιλία Ζελένσκι και τα τρία μοντέλα για το τέλος του πολέμου
Όχι μόνο επειδή οι ναζιστές του παραμυθιού έχουν να μας τρομάξουν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά και επειδή το ΝΑΤΟ δεν έχει απειλήσει κανέναν, ούτε μπορεί κανείς να περικυκλώσει μια αχανή χώρα όπως η Ρωσία.
Παρ’ όλα αυτά ένας άχρηστος και ακατανόητος πόλεμος συνεχίζεται.
Καταστρέφοντας την Ουκρανία, βουλιάζοντας τη Ρωσία, επιβαρύνοντας την παγκόσμια οικονομία και δυσκολεύοντας τη ζωή κάθε πολίτη μέσα από την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό.
Προφανώς δύο κράτη μπορεί να έχουν διαφορές και διαφωνίες, συμβαίνει συχνά μεταξύ κρατών. Αλλά ο πόλεμος δεν γίνεται γι’ αυτό.
Γίνεται επειδή στον κόσμο που θέλουμε να ζούμε οι διαφορές και οι διαφωνίες δεν λύνονται με τανκς.
Καλώς ή κακώς ο διπολικός κόσμος της ωμής ισχύος, των ζωνών επιρροής και της μοιρασιάς του πλανήτη ανήκει (και πρέπει να ανήκει…) στο παρελθόν.
Αλλωστε ακόμη και ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος θα είναι εντελώς διαφορετικός από τον προηγούμενο.
Ολα αυτά όμως δεν φέρνουν το τέλος του πολέμου κοντύτερα. Το καθεστώς Πούτιν δείχνει ανίκανο να διαχειριστεί την αποτυχία του και η Δύση διστάζει ποιον δρόμο να επιλέξει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ενότητα και η αποφασιστικότητα του δυτικού κόσμου ήταν η επιβεβλημένη απάντηση σε μια χυδαία πρόκληση.
Με την ελπίδα ασφαλώς ότι το τέλος του πολέμου θα αποδειχθεί η μόνη απάντηση σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος.
