Η Σαββοπουλική φυλακή, εκεί που σαν βγεις «κανείς δεν θα σε περιμένει, οι δρόμοι θα ‘ναι αδειανοί κι η πολιτεία τους πιο ξένη», ίσως τελικά και να είναι μικρή όαση μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα, αυτήν που προκαλεί σύγκρυο και ανατριχίλα.
Γιατί εκεί, στα κολαστήρια επί γης, σε συνθήκες σκληρές και απάνθρωπες, αυτές που αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια, συμβαίνουν πράγματα που ξεπερνούν ακόμα και τη φαντασία των σκηνοθετών ταινιών θρίλερ. Εκτός από τη σωματική ακεραιότητα, την οποία πολλοί δεν υπολογίζουν, μετέχοντας σε αέναες συμπλοκές, ανελέητους ξυλοδαρμούς, φυσικά και μαχαιρώματα – ο νόμος της ζούγκλας, του ισχυρού και του αδύναμου -, παίζεται στα ζάρια και η αξιοπρέπεια του καθενός. Η γενετήσια αξιοπρέπεια, ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει. Πώς; Με βιασμούς, που παρά τις διαψεύσεις και τις αρνήσεις, είναι μια θλιβερή πραγματικότητα.
Ημουν αυτόπτης – και αυτήκοος – μάρτυρας στη διάρκεια της έρευνας για το βιβλίο μου «Το Σημάδι», με τις εν κρυπτώ ομολογίες να προκαλούν πολλαπλό σοκ. Σε κάποια κελιά, ο αδύναμος, οικονομικά και όχι μόνο, γίνεται έρμαιο των πάσης φύσεως ορέξεων των «δυνατών», που επιθυμούν μια «υπηρέτρια-καθαρίστρια», την οποία επιχειρούν να μετατρέψουν σε «αγαπητικιά». Με το καλό ή με το άγριο. Με ανείπωτη βία. Με εξευτελισμούς. Ο αρνητής θα το πληρώσει με τη σωματική του ακεραιότητα, που θα μετατραπεί και σε γενετήσια συντριβή. Επιλέγουν ανθρώπους για να τους μετατρέψουν σε «γιουσουφάκια». Κι όποιος αντιδράσει, θα είναι διαρκώς σε ένα νοσοκομείο, τσακισμένος, διαλυμένος, ανήμπορος, απροστάτευτος, έχοντας εμπεδώσει την ανατριχιαστική φράση «αν μιλήσεις να ξέρεις ότι…».
Είδα ματωμένα τα κάγκελα που χωρίζουν τις πτέρυγες. Κακοποιημένοι άνθρωποι έσπαγαν τα κεφάλια τους για να πάνε στο νοσοκομείο, μπας και γλιτώσουν για λίγο το μαρτύριο.
Είναι τα περίφημα «λεγκένια», αυτοί που όχι μόνο κάνουν τις αγγαρείες στο κελί, αλλά έχουν επιλεγεί για να παρέχουν και άλλες «εξυπηρετήσεις», με διαλυμένη ψυχή και σώμα.
Το «βέρι» (νταραβέρι) είναι ξεκάθαρο. Δεν μιλάς, κάνουμε δουλειά μας κι εσύ μπορείς να καταναλώνεις από τον καφέ και τα φαγητά που παραγγέλνουμε αλλά και να έχεις προστασία.
Και επειδή η ομερτά είναι άτυπος και ισχυρός νόμος, όποιος την παραβεί έχει να αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα που ενδεχομένως να τον σημαδέψουν σε όλη του τη ζωή. Ακόμα κι όταν αποφυλακιστεί.
Είδα συγκλονιστικά πράγματα και στις Φυλακές Ανηλίκων, όπου επίσης επικρατεί ο νόμος του ισχυρού. Ανήλικοι δολοφόνοι που θεωρούν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, προχωρούν στις πιο ακραίες πράξεις, φροντίζοντας να ενημερώσουν ότι «τα λαρύγγια», οι κρατούμενοι που καρφώνουν τους συγκρατούμενούς τους, κόβονται.
Ας μη γελιόμαστε. Οι αποθήκες ψυχών, τα κολαστήρια επί γης, η Κόλαση του Δάντη, είναι δίπλα μας.
Μόνο με γενναίες αποφάσεις μπορεί να αλλάξουν κάπως τα πράγματα, οι ματωμένες ψυχές, τα σμπαραλιασμένα σώματα.
Ποιος θα σπάσει τον νόμο της σιωπής; Ποιος θα τρυπήσει το βασίλειο της ζούγκλας; Difficile…
