Eιδικοί αναλυτές ανά τον πλανήτη εδώ και λίγα 24ωρα εκτιμούν ότι το Ισραήλ διά της Μοσάντ πέρασε τα επίπεδα του πολέμου σε άλλη διάσταση σχεδιάζοντας μεθοδικά τουλάχιστον για δυο χρόνια και στη συνέχεια εκτελώντας τη μεγαλύτερη μαζική υβριδική επίθεση όλων των εποχών.
Τα δυο χτυπήματα πιθανώς αποκαθιστούν σε κάποιον βαθμό το τρωθέν γόητρο των πολυθρύλητων μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, αυτό όμως αφορά το Τελ Αβίβ και την κυβέρνησή του.
Ολους εμάς τους υπόλοιπους δεν πρέπει να μας παρασύρουν οι εντυπώσεις ενός πρωτοφανούς πραγματικά χτυπήματος με χαρακτηριστικά σημαντικής μεθοδικότητας. Πρέπει να μείνουμε προσηλωμένοι στην αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα που αφορούν στο αν τα χτυπήματα του Ισραήλ εδώ και πολύ καιρό τώρα παραβιάζουν το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο.
Είναι μια πρακτική νόμιμη σύμφωνα με το Δίκαιο του Πολέμου το να παγιδεύονται με εκρηκτικά συσκευές που μπορεί να καταλήξουν στα χέρια απλών πολιτών; Μπορεί μια τέτοια επιχείρηση να χαρακτηριστεί «στρατιωτική» και «ακριβής» όταν οι νεκροί είναι τουλάχιστον 30, ανάμεσά τους και 2 παιδιά;
Το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο με σαφήνεια ορίζει ότι απαγορεύονται οι επιθέσεις που δεν κατευθύνονται σε συγκεκριμένο στρατιωτικό στόχο. Προϋπόθεση για να θεωρηθεί μια επίθεση συμβατή προς το δίκαιο είναι να έχει υπάρξει πρόνοια ότι τα χτυπήματα δεν θα βάλλουν εναντίον αμάχων, κάτι το οποίο δεν συνέβη.
Υπό το ίδιο πρίσμα ας δούμε και ό,τι συμβαίνει στη Γάζα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι θύματα των ισραηλινών βομβαρδισμών έπεσαν μέλη της UNRWA, της Υπηρεσίας Αρωγής και Εργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή. Κατά τη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού, οι ισραηλινές δυνάμεις χτύπησαν σχολείο που είχε μετατραπεί σε καταφύγιο 12.000 ανθρώπων, ανάμεσά τους και 6 στελέχη της UNRWA. Η αντίδραση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ήρθε σε υψηλούς τόνους με τον ίδιο να μιλάει για «δραματικές παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».
Το Ισραήλ ρωτήθηκε τότε για το χτύπημα και απάντησε ότι είχε ασφαλείς πληροφορίες ότι το σχολείο λειτουργούσε ως προπύργιο της διοίκησης της Χαμάς και ότι έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να μη χαθούν άμαχοι.
Ο οργανισμός από την πλευρά του διαβεβαίωνε ότι στο συγκεκριμένο σχολείο υλοποιούσαν πρόγραμμα εμβολιασμών κατά της πολιομυελίτιδας και ότι τα εικοσιτετράωρα που προηγήθηκαν δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση για τους βομβαρδισμούς. Το Ισραήλ μάλιστα πέρασε και στην αντεπίθεση απέναντι στην οργάνωση του ΟΗΕ διατυπώνοντας την κατηγορία ότι 100 μέλη της ανήκουν στην πραγματικότητα στις τάξεις της Χαμάς.
