Οσο τα περιστατικά γυναικοκτονιών πληθαίνουν και γίνονται βαρύτερα και πιο αποτρόπαια τόσο αυξάνονται οι φωνές που διατυπώνουν δημόσια την άποψη να προβλεφθεί ως ειδική μορφή ανθρωποκτονίας η γυναικοκτονία.
Η οργή και η αγανάκτηση που προκαλούνται από συγκεκριμένες γυναικοκτονίες, οι οποίες, δυστυχώς, αποτελούν συχνά εγκληματικές συμπεριφορές που κατακλύζουν την επικαιρότητα, συμπυκνώνονται από καιρό στη διατύπωση του αιτήματος για αυστηροποίηση του νόμου για τις δολοφονίες γυναικών.
Ωστόσο η νομοθεσία μας, ο Ποινικός μας Κώδικας, για τις δολοφονίες όλων, γυναικών, παιδιών, ατόμων με αναπηρία και κάθε άλλης κατηγορίας πολιτών προβλέπει, όταν δεν υπάρχουν ελαφρυντικά, μία και μόνη ποινή. Τα ισόβια. Δηλαδή την αυστηρότερη ποινή.
Η ποινική μας νομοθεσία – και σωστά – δεν διακρίνει για την τιμωρία του δράστη σε υποθέσεις ανθρωποκτονιών ούτε αν το θύμα είναι γυναίκα ούτε αν έχει τις άλφα ή τις βήτα θρησκευτικές πεποιθήσεις, ούτε αν είναι της μιας ή της άλλης εθνικότητας.
Με βάση την αρχή της ισότητας, αρχή τεράστιας σημασίας, που αποτελεί θεμέλιο του Συντάγματός μας και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο Ποινικός μας Κώδικας αντιμετωπίζει με την ίδια ποινή τους πάντες.
Και η αντιμετώπιση αυτή είναι εναρμονισμένη με τις βασικές αρχές προάσπισης των δικαιωμάτων όλων των πολιτών, έτσι όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί και ισχύουν σήμερα στη χώρα μας και στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το αίτημα για διαφορετική ποινική μεταχείριση για τις δολοφονίες γυναικών δεν έχει πρακτικά νόημα, καθώς μεγαλύτερη ποινή από τα ισόβια που προβλέπονται δεν υπάρχει.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν πως για λόγους συμβολικούς η πρόβλεψη ειδικού τύπου με τον όρο γυναικοκτονία θα έχει νόημα ως μια πρόσθετη αποδοκιμασία για τις δολοφονίες γυναικών.
Η ποινική νομοθεσία όμως δεν μπορεί να διανθίζεται με συμβολισμούς αυτού του τύπου, ούτε να προβαίνει σε ειδικές ποινικές προβλέψεις, καθώς έτσι θα διασπαστεί – χωρίς πραγματικά να αλλάζει κάτι – η αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων, όπως έχουν υποστηρίξει δημόσια πολλοί έγκριτοι πανεπιστημιακοί, ανάμεσά τους ο καθηγητής Ηλίας Αναγνωστόπουλος και η καθηγήτρια της Εγκληματολογίας Εφη Λαμπροπούλου.
Αλλωστε το αίτημα για πρόβλεψη του όρου γυναικοκτονία, που γίνεται απόλυτα αντιληπτό από τα βάναυσα περιστατικά δολοφονιών γυναικών, περισσότερο προσιδιάζει με κοινωνικό αίτημα, που όμως δεν είναι δυνατόν να αφορά τις διατάξεις της ποινικής μας νομοθεσίας.
Ωστόσο για τις στυγερές δολοφονίες των γυναικών, για τις οποίες τελευταία έχουν γίνει πολλές νομοθετικές προβλέψεις σε θετική κατεύθυνση με διατάξεις αυστηροποίησης, δεν αρκεί μόνον ο αυστηρός ποινικός νόμος, αλλά και πρόσθετα μέτρα προστασίας, μερικά από τα οποία ήδη έχουν ληφθεί και λειτουργούν θετικά, χρειάζονται και άλλα. Δυστυχώς. Και κυρίως κοινωνική ευαισθητοποίηση και ενσυναίσθηση για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.
