Το ανέκδοτο είναι αρκετά γνωστό. Ομως κάποιοι αναγνώστες μου μπορεί να μην το ξέρουν. Αλλωστε και η επανάληψή του και για τους γνωρίζοντες είναι η μητέρα της μαθήσεως.
Σε ένα χωριό, όπου οι κάτοικοί του αποζούσαν επιδιδόμενοι στην αιγοτροφία, υπήρχε μόνο ένας τράγος, στις υπηρεσίες του οποίου ήταν υποχρεωμένοι να καταφεύγουν όλοι όσοι είχαν κατσίκες, προκειμένου να τις γονιμοποιεί για να γεννούν κατσικάκια. Ο ιδιοκτήτης του τράγου πρόσφερε τις γονιμοποιητικές υπηρεσίες του έναντι σημαντικής αμοιβής, πράγμα που προκαλούσε τη δυσφορία των ιδιοκτητών των αιγών. Ετσι οι κάτοικοι του χωριού σε έκτακτη συνέλευσή τους αποφάσισαν ομόφωνα να αγοράσουν τον τράγο, ώστε να γίνει δημόσιος και να γονιμοποιεί τις κατσίκες τους χωρίς κόστος. Ομως έκπληκτοι είδαν ότι ο τράγος, την επομένη της πώλησής του, το ‘ριξε στην ανάπαυση και στον ύπνο και έπαψε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη γονιμοποίηση των αιγών του χωριού. Παρά τις εκκλήσεις και τις πιέσεις των αιγοτρόφων, ο τράγος παρέμενε αδιάφορος και αρνιόταν πεισματικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα κοπάδια των αιγών του χωριού και όταν κάποιος από τους αγανακτισμένους αιγοτρόφους τον ρώτησε γιατί έπαψε να γονιμοποιεί τις κατσίκες τους, απάντησε: «Μα τώρα που έγινα μόνιμος δημόσιος υπάλληλος δεν έχω κανένα λόγο να κουράζομαι καθημερινά για να γονιμοποιώ τις κατσίκες σας».
Στον διδακτικό αυτόν μύθο μπορώ να προσθέσω και μια πραγματική ιστορία, που συνέβη πριν από κάποια χρόνια στο Τεχνικό Λύκειο της Σαντορίνης. Νεοδιορισθείς μαθηματικός δήλωσε στη διευθύντριά του ότι ούτε ξέρει καλά μαθηματικά, αφού πήρε το πτυχίο του με το δημοκρατικό πέντε, αλλά επιπλέον και βαριέται να διδάσκει. Γι’ αυτό της ζήτησε να μην τον περιλάβει στον προγραμματισμό διδασκαλίας των μαθηματικών στο Λύκειο. Η διευθύντρια νόμισε στην αρχή ότι αστειεύεται. Αλλά όταν εκείνος επέμεινε ότι σοβαρολογεί, τότε η διευθύντρια τον απείλησε ότι θα καταγγείλει τη συμπεριφορά του στο υπουργείο Παιδείας για να εισπράξει την απάντηση: «Και τι θα μου κάνει το υπουργείο; Το πολύ-πολύ να με μεταθέσει στα βόρεια σύνορα. Αλλά και εκεί θα δηλώσω την άγνοιά μου και την άρνησή μου να διδάσκω. Να με διώξουν δεν μπορούν αφού είμαι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος».
Κατάπληκτος από την καταγγελία για την οποία με ενημέρωσε η καθηγήτρια, απευθύνθηκα τηλεφωνικά στον τότε υπουργό Παιδείας, κ. Σουφλιά, ο οποίος μου επιβεβαίωσε ότι οι διδάσκοντες δεν ελέγχονται και η μονιμότητα ως δημοσίων υπαλλήλων κατοχυρώνει τον αμαθή και φυγόπονο καθηγητή. Την κατοχύρωση του τεμπέλη και αμαθούς μαθηματικού μού επιβεβαίωσε αμήχανα και ο τότε πρόεδρος της ΟΛΜΕ, ο οποίος μάλιστα είχε το θράσος να με επικρίνει ότι γενικεύω με αφορμή ένα μεμονωμένο γεγονός. Το μεμονωμένο εν τούτοις γεγονός επιβεβαιώνει ότι ένας εκπαιδευτικός του δημόσιου τομέα, όπως άλλωστε και οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος, είτε δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή του είτε αδιαφορεί, δεν μπορεί να απολυθεί διότι είναι μόνιμος και η μονιμότητα κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα. Συνεπώς είναι αξιέπαινη η εξαγγελθείσα από τον Πρωθυπουργό πρόθεση για καταπολέμηση τους βαθέος κράτους, αλλά πώς θα καταστεί αυτό δυνατόν με τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων;
