Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πέμπτο κόμμα στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας θεωρούσε βαθιά αντιδημοκρατική τη θέση που προέκρινε ένα debate ανάμεσα στους δύο επικρατέστερους για την πρωθυπουργία. Τότε έλεγε ότι πρόκειται για μία επιλογή που ευνοεί το δίπολο του παραδοσιακού δικομματισμού, εγκλωβίζει τους ψηφοφόρους και δεν επιτρέπει να ακουστούν όλες οι απόψεις.
Μετά οι απόψεις του άλλαξαν. Λογικό. Και επειδή θεωρούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντίπαλο του χεριού του («ούτε μία στο εκατομμύριο να χάσω από αυτόν»), ζητούσε απευθείας αντιπαράθεση και πριν τις εκλογές του 2019 όταν, τελικά, δεν πραγματοποιήθηκε debate ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς.
Τώρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει εκ νέου το αίτημα για αντιπαράθεση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο δε Μητσοτάκης, απαντώντας σε ερώτηση-πρόσκληση του Γιώργου Αυτιά, είπε ότι θα συμμετείχε σε debate για τα οικονομικά, αρκεί να υπάρχει καλή διαιτησία. Ο Αυτιάς προσφέρθηκε για τον ρόλο και έτσι φούντωσε μέσα μας η ελπίδα να παρακολουθήσουμε ένα μοναδικό θέαμα κάποιο πρωινό μιας ανοιξιάτικης Κυριακής. Μητσοτάκης – Τσίπρας και στη μέση ο Αυτιάς. Μετά από αυτό ακυρώνεις τη συνδρομή στο Netflix καθώς τα έχεις δει όλα.
Ωστόσο λίγο αργότερα από τη ΝΔ άρχισαν να διαρρέουν ότι δεν υφίσταται λόγος για debate καθώς τα ζητήματα έχουν εξεταστεί σε κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις. Και εκτός των άλλων, όπως λένε από τη ΝΔ, ο Αλέξης Τσίπρας συμπεριφέρεται ανερμάτιστα, επικαλείται ψευδή στοιχεία και είναι ικανός να υποσχεθεί τα πάντα. Ομως ακόμα και αν είναι έτσι, εδώ μπαίνει ένα αυτονόητο ερώτημα: γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απαντά θετικά στην πρόσκληση ώστε να αποδομήσει τα έωλα επιχειρήματα του αντιπάλου του; Αλλωστε ο ίδιος είναι που βάζει το δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας». Γιατί δεν σπεύδει να επιδείξει την υπεροχή που καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις;
Προφανώς επειδή στη ΝΔ γνωρίζουν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το πλεονέκτημα ανήκει στον «επιτιθέμενο», δηλαδή σε εκείνον που υπόσχεται. Οπως επίσης γνωρίζουν ότι τα θέματα στα οποία είναι «ανοιχτός» ο Μητσοτάκης είναι πιο πρόσφατα από εκείνα που εκθέτουν τον Τσίπρα. Ενδεχομένως να μπορούσε να στηθεί ένα αποστειρωμένο debate για δύο, στα πρότυπα των γνωστών τηλεμαχιών, αλλά τότε ο κόσμος θα γύριζε στο «Survivor». Αν το έκαναν κατά τα αμερικανικά πρότυπα, που επιτρέπουν παρεμβάσεις και διακοπές, η κατάσταση θα ξέφευγε και θα βλέπαμε κάτι πιο άγριο από το σύνηθες κοινοβουλευτικό θέαμα. Πόσο χρήσιμο θα ήταν κάτι τέτοιο για το προεκλογικό κλίμα;
Ας είναι και άκρως τοξικό, δεν έχει σημασία. Από τη στιγμή που το κεντρικό διακύβευμα των εκλογών είναι «Μητσοτάκης ή Τσίπρας», η αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο είναι μία βάσανος που πρέπει να την περάσουμε όλοι. Και αυτοί που θα συμμετάσχουν και εμείς που θα την παρακολουθήσουμε. Αν και μπορεί να καταστεί άκρως ενδιαφέρουσα με τη συμμετοχή δημοσιογράφων που θα ρωτούν χωρίς ατζέντα. Αλλωστε σε δέκα χρόνια έτσι θα γίνονται αυτά. Με ζωντανό debate και ταυτόχρονη μέτρηση των αντιδράσεων από αντιπροσωπευτικό κοινό. Συνεπώς ας το ξανασκεφτούν στη ΝΔ. Και ας μη διαμαρτυρηθούν οι υπόλοιποι. Μπορεί ένα τέτοιο debate να γίνει πολύτιμο κομμάτι της καμπάνιας τους.
