Η Ανάσταση του Θεανθρώπου – ως εκχριστιανισμένη άνοιξη, άλλοτε άνοδος της Περσεφόνης από τον Αδη – έρχεται σε πλήρη αντίθεση όχι μόνον με τη ευλογία των όπλων που χρησιμοποιούνται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, όχι μόνον με τον (νεο)ναζισμό αλλά και με πιο καθημερινά φαινόμενα, όπως οι δυσμενείς διακρίσεις και η ρητορική μίσους.
Η θρησκευτική ελευθερία είναι, τυπικά, ένα δικαίωμα που έχουν όλοι εξίσου, πολίτες του κράτους ή μη, θρησκευόμενοι και ένθεοι, άθρησκοι και άθεοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, εβραίοι ή ό,τι άλλο. Στην πράξη, ωστόσο, καθίσταται κρίσιμο ιδίως για τις θρησκευτικές μειονότητες. Διότι για τους πιστούς της επικρατούσας θρησκείας (ή, αλλού, κρατικής, ή, έστω, πλειονοτικής) φροντίζει το κράτος. Φροντίζει για τις αργίες της, όπως αύριο, τη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας, για τους ναούς και τους ιερωμένους της. Η θρησκευτική ελευθερία είναι, στην καρδιά της, ένα μειονοτικό δικαίωμα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
