Κατά μια εκδοχή όλα εκκινούν από την Αμερική.
Εκεί κυοφορούνται και δοκιμάζονται οι νέες ιδέες, εκεί βρίσκουν έδαφος ανάπτυξης πρωτοποριακά κινήματα, από εκεί ξεπηδούν νέες τεχνολογίες, από εκεί και η αναγέννηση της παραγωγής και του πλούτου.
Και είναι επίσης ακριβές ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ασκούνται οι κάθε λογής νεωτερικότητες, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και τεχνολογικές.
Πράγμα που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό στους περισσότερους και την παγκόσμια ηγεμονία τους.
Ακόμη και στην παρούσα ακραία και συγκρουσιακή εκδοχή του Ντόναλντ Τραμπ οι ΗΠΑ δείχνουν να πρωτοπορούν.
Ο προκλητικός και τραχύς λόγος του αμερικανού προέδρου, οι σχεδόν αντικοινωνικές προσεγγίσεις του, αλλά και οι ανορθόδοξες πολιτικές και οικονομικές επιλογές του απεδείχθησαν άκρως επιδραστικές.
Κινητοποίησαν τις υπερσυντηρητικές δυνάμεις της Αμερικής διατηρώντας ισχυρό, αν και πληγωμένο, τον ίδιο, αλλά κυρίως ενεργοποίησαν τις πολλές και διάσπαρτες δημοκρατικές, οι οποίες ένιωσαν την απειλή και είδαν στο πρόσωπο του Τραμπ έναν εχθρό της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων.
Οι πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές ανεδείχθησαν έτσι σε ένα πεδίο ξεχωριστής και μοναδικής στον κόσμο αντιπαράθεσης μεταξύ λαϊκιστών και δικαιωματιστών.
Ομάδες και δυνάμεις που μέχρι πρόσφατα φάνταζαν περιθωριακές και εκτός πλαισίου σχεδόν επικράτησαν στην εκλογική σύγκρουση, κερδίζοντας δημοσιότητα και σε πολλές περιπτώσεις τις καρδιές των ψηφοφόρων.
Ολη αυτή η εκατέρωθεν κινητοποίηση σήκωσε από τους καναπέδες δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς, που μέχρι πρότινος απείχαν από τις εκλογές, αναδεικνύοντας νέα πρόσωπα και θέτοντας υπό αίρεση και αμφισβήτηση ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες.
Περίπου 30 εκατομμύρια περισσότεροι προσήλθαν στις κάλπες, διαμορφώνοντας νέο περιβάλλον πολιτικοποίησης.
Η συμμετοχή έσπασε ρεκόρ πεντηκονταετίας, αποδεικνύοντας ότι η αποχή δεν είναι ανίκητη.
Γεγονός που οδήγησε σε σημαντικές πολιτικές μετατοπίσεις και μετέβαλε ριζικά τις εκπροσωπήσεις.
Εκλέχθηκαν πάμπολλες γυναίκες στη βάση της επαπειλούμενης παραβίασης των δικαιωμάτων τους, εκπρόσωποι εθνικών μειονοτήτων βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό, αυτόχθονες Ινδιάνοι εκλέχθηκαν για πρώτη φορά, δηλωμένοι ομοφυλόφιλοι έγιναν κυβερνήτες και ανεδείχθησαν βουλευτές ακόμη και μουσουλμάνοι.
Είναι αυτό ένα πολιτικό σήμα για όλον τον κόσμο και για την ελληνική πολιτική σκηνή βεβαίως.
Τίποτε δεν είναι πια δεδομένο στην παρούσα αναθεωρητική εποχή.
Σε έναν κόσμο εντόνως κινητικό και ταχέως εξελισσόμενο και τα τζάκια μπορεί να πέσουν και οι θεωρούμενοι σίγουροι εκπρόσωποι – έρημοι κι απρόσωποι που λέει και το τραγούδι – κινδυνεύουν να μην εκλεγούν.
Και βεβαίως να ανατραπούν τα στερεότυπα που θέλουν τις κρίσεις να αποπολιτικοποιούν τους πολίτες.
Το αντίθετο ακριβώς συνέβη στην Αμερική.
Τα φαινόμενα μπορεί να απατούν και εδώ στην Ελλάδα.