Η υποχώρηση των κεντροαριστερών κομμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι μονάχα αποτέλεσμα αδυναμίας να επεξεργαστούμε με πολιτικούς όρους τα δεδομένα μιας νέας εποχής. Αφορά και τη δυσλειτουργία των κομμάτων ως μέσων επικοινωνίας μεταξύ του πολίτη και της εξουσίας.
Τα κόμματα, κυρίως στην ευρύτερη κεντροαριστερά, λειτούργησαν ως χώροι διαβούλευσης και επικοινωνίας των στελεχών με τα μέλη, δηλαδή των πάνω με τους κάτω.
Αυτό πλέον ατονεί. Πέρα απ’ το ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι μία δύσκολη αλλά και χρονοβόρα διεργασία, βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα ο κόσμος. Ετσι, η συζήτηση μεταφέρεται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου η παλιά πολιτικοποίηση αλλάζει. Γίνεται μία σχέση μεταξύ των δύο, δηλαδή του πολιτικού και του πολίτη-follower: ο πολιτικός έρχεται από πάνω να προτείνει και ο πολίτης από κάτω ή θα συμφωνήσει και θα τον υποστηρίξει ή αν διαφωνεί θα βρει άλλον να ακολουθήσει (take it or leave it). Ετσι όμως λείπει η δέσμευση που δημιουργεί μια συλλογικά λαμβανόμενη απόφαση. Παράλληλα, η δημόσια έκθεση του καθενός στο κοινό του τον δεσμεύει από τις ήδη εκφρασμένες θέσεις του πριν τη συνεδρίαση των οργάνων.
Αυτή η διαδικασία εξαφανίζει τη θεσμική μνήμη των κομμάτων και υποβαθμίζει τη λειτουργία τους.
Αλλάζοντας διαρκώς αρχηγούς είναι σαν να ρίχνουμε βολές στα τυφλά με σκοπό να πετύχουμε τον στόχο. Και όσο δεν πετυχαίνουμε τον στόχο, τόσο πιο άτσαλα και βιαστικά πυροβολούμε. Δεν πάμε να ανατρέψουμε το παιχνίδι, αλλά υποτασσόμαστε στους όρους του, ελπίζοντας απλώς την επόμενη φορά να σταθούμε πιο τυχεροί εκλογικά. Η κομματική διαδικασία έχει ανάγκη υπομονή, αξιολόγηση, αναστοχασμό και διόρθωση. Η αναζήτηση και η ταχεία κατανάλωση των προσώπων οδηγεί σε αποξένωση και απογοήτευση και τέλος σε απομάκρυνση-αποχή απ’ την πλευρά του πολίτη.
Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογή του κ. Κασσελάκη και της «αδιαμεσολάβητης» σχέσης με τον «κόσμο» που ευαγγελίζεται ο ίδιος είναι χαρακτηριστικά. Ο νέος ηγέτης κυβερνά τον ΣΥΡΙΖΑ από το Instragram και η επιλογή είναι είτε να κάνεις like από κάτω είτε να σταθείς απέναντι. Κάθε δυνατότητα συνδιαμόρφωσης έχει εξαλειφθεί.
Ερχόμενος στις εσωκομματικές εξελίξεις εντός του ΠαΣοΚ, πιστεύω ότι θα έπρεπε να προηγηθεί μία ουσιαστική πολιτική διαδικασία και να ακολουθήσει η εκλογική διαδικασία, εντός του έτους. Συνδέοντας τη σκέψη μου με τα παραπάνω, όπως ανέφερα στις ομιλίες μου στα όργανα, απαιτείται μία ευρεία πολιτικά συζήτηση για τη λειτουργία ενός σύγχρονου κόμματος. Μια συζήτηση η οποία θα λάμβανε υπόψη όλα τα νέα πολιτικά και επιστημονικά δεδομένα και θα οδηγούσε σε μία συμφωνία την οποία θα υπηρετούσε ο οποιοσδήποτε εκλεγμένος αρχηγός του ΠαΣοΚ.
Οι παράλληλοι μονόλογοι και οι ατομικές οργανωτικές δεξιότητες του καθενός δεν υπηρετούν ένα πολιτικό σχέδιο και μία στοιχειώδη κομματική λειτουργία. Μπορεί, μετά τις εκλογές, σε σύντομο χρόνο, να γίνουμε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και να ανακάμψουμε αριθμητικά. Ομως χωρίς ένα συμφωνημένο πολιτικό πλαίσιο και, παρά, την προσωπική πινελιά της κάθε ηγεσίας, κινδυνεύουμε να βρεθούμε ξανά σε αδιέξοδο. Γιατί δεν θα έχουμε ανατρέψει τους όρους του παιχνιδιού, αλλά θα το έχουμε, για μία ακόμη φορά, ακολουθήσει.
Ο κύριος Στέφανος Παραστατίδης είναι βουλευτής νομού Κιλκίς του ΠαΣοΚ.
