Αν και οι εκπλήξεις αποτελούν συστατικό στοιχείο της πολιτικής, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν μοιάζει να κινδυνεύει να πέσει θύμα μιας τέτοιας στον αυριανό δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι θα καταφέρει να κερδίσει, έστω και δύσκολα, μια δεύτερη θητεία στο Μέγαρο των Ηλυσίων, αν και με μικρότερη διαφορά σε σχέση με το 2017 – όταν και πάλι αντιμετώπισε τη Μαρίν Λεπέν. Το «σκληρό» γαλλικό κατεστημένο διακατέχεται άλλωστε από ένα σαφές ένστικτο αυτοσυντήρησης και στις δύσκολες στιγμές η συσπείρωση θεωρείται δεδομένη απέναντι στον κοινό εχθρό που ενσαρκώνει η Ακροδεξιά.
Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα για τον κ. Μακρόν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο γάλλος πρόεδρος αποτελεί μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Και μόνο το γεγονός ότι η κινηματική του υποψηφιότητα σάρωσε τα «παλαιά κόμματα» των γκωλικών και των σοσιαλιστών δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο. Η πολιτική κατηφόρα των ιστορικών παρατάξεων ξεκίνησε πριν από μια πενταετία και συνεχίζεται χωρίς να διαφαίνεται δυνατότητα αναστροφής της. Η δε επιμονή της παραδοσιακής γαλλικής Δεξιάς να αντιγράφει τον ακροδεξιό λόγο της Λεπέν ή και του επονομαζόμενου «γάλλου Τραμπ» Ερίκ Ζεμούρ – παγίδα στην οποία έπεσε και η Βαλερί Πεκρές – αποτελεί οφθαλμοφανές λάθος, που όμως δεν γίνεται αντιληπτό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
