Κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν ήταν μόνο οι ιατροί και οι νοσηλευτές αλλά ήταν και οι φοιτητές μας που παρέδωσαν «μάθημα ανθρωπισμού» με την αυθόρμητη προσέλευσή τους στο εθελοντικό πρόγραμμα διαχείρισης ασθενών με Covid-19. Είναι οι ίδιοι φοιτητές οι οποίοι κάθε χρόνο προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε μονάδες υγείας απομακρυσμένων περιοχών. Εθελοντές φοιτητές οργανώνουν κοινωνικά φροντιστήρια ενίσχυσης μαθητών με οικονομικές δυσκολίες, συμμετέχουν σε εθελοντικά προγράμματα στήριξης συνανθρώπων τους με ψυχικές νόσους, υποστηρίζουν συμφοιτητές τους με αναπηρία. Και όλα αυτά παράλληλα με τα καθημερινά φοιτητικά τους καθήκοντα. Αυτή είναι η εικόνα του φοιτητή/φοιτήτριας για τους οποίους είμαστε υπερήφανοι: του φοιτητή ενεργού πολίτη με κοινωνική ευθύνη, πρωτοβουλία, συμμετοχή, ήθος.
Η άλλη εικόνα που δυσκολευόμαστε να αντικρίσουμε απεικονίζει τα συσσωρευμένα προβλήματα στα Πανεπιστήμια, την υποστελέχωση του διδακτικού προσωπικού, την υποχρηματοδότηση και το υπεράριθμο των φοιτητών. Αυτό το τελευταίο θολώνει τις πρώτες ωραίες εικόνες. Η τελευταία έκθεση της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών σε σχέση με τον πληθυσμό της. Υπερπληθώρα νέων, υπεράριθμα ακροατήρια στα αμφιθέατρα, έλλειψη υποδομών, απουσία ακαδημαϊκών συμβούλων. Οι φοιτητές αντιμέτωποι με μία τελείως νέα εκπαιδευτική κουλτούρα, αυτή της κριτικής προσέγγισης της γνώσης, χωρίς οδηγό πλεύσης και με μειωμένο εκπαιδευτικό προσωπικό. Και ενώ τουλάχιστον τα κεντρικά πανεπιστήμια ζητούν κάθε χρόνο λιγότερους εισακτέους από όσους ορίζει τελικά η πολιτεία, καταλήγουν με υπερδιπλάσιους φοιτητές, γεγονός που αποβαίνει σε βάρος της ποιότητας των σπουδών τους. Αυτό αποτυπώνεται στη συνέχεια καθώς η παρακολούθηση της πορείας των φοιτητών δεν είναι εφικτή και πολλοί δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Τελικά, παρά τον μεγάλο αριθμό των φοιτητών η χώρα μας έχει και τον χαμηλότερο αριθμό αποφοιτήσεων. Οι χαμηλοί δείκτες αποφοίτησης συμβαδίζουν με τη χειρότερη αναλογία φοιτητών/διδασκόντων στην Ευρώπη, 40 φοιτητές ανά διδάσκοντα. Πολλοί φοιτητές και λίγοι καθηγητές αποδεικνύεται ένας θνησιγενής συνδυασμός για την ποιότητα της εκπαίδευσης.
Σε μια εποχή που η γνώση μεταβάλλεται ταχύτατα, οι πολιτικές της μαζικότητας στα πανεπιστήμιά μας χωρίς τις απαιτούμενες υποδομές και το προσωπικό, χωρίς την απαραίτητη συμβουλευτική και επιτήρηση από τους ακαδημαϊκούς τους δάσκαλους, χωρίς διεπιστημονική προσέγγιση της εκπαίδευσης και χωρίς επαρκή σύνδεση των σπουδών με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας λειτουργούν τελικά εις βάρος των φοιτητών μας που αποτελούν την ελπίδα της χώρας μας.
Ο κ. Γεράσιμος Σιάσος είναι πρόεδρος Ιατρικής Σχολής Αθηνών, καθηγητής Καρδιολογίας στη Γ’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική του νοσοκομείου «Η Σωτηρία».
