«Η πλήξη είναι το μοναδικό ασυγχώρητο αμάρτημα» λέει ο λόρδος Χένρι στον Ντόριαν Γκρέι. Δεν έχει άδικο. Ενας συγκροτημένος άνθρωπος μπορεί να διώξει την πλήξη κοιτάζοντας τον έναστρο ουρανό. Ομως εμείς πλήττουμε όλο και περισσότερο. Οχι επειδή δεν συμβαίνει κάτι συναρπαστικό, κάθε άλλο. Απλώς έχουμε μάθει να ταΐζουμε καθημερινά το θυμικό μας με τόσα viral και ανατρεπτικά ώστε η κανονικότητα δείχνει αφόρητα πληκτική. Και κάπως έτσι, συμφωνήσαμε όλοι ότι αυτή η δίμηνη προεκλογική περίοδος ήταν πληκτική, με εξαίρεση το απόγευμα της 21ης Μαΐου, όταν κρεμάσαμε σαγόνι. Ενδεχομένως να μας συμβεί το ίδιο και απόψε. Ωστόσο δεν θα είναι αρκετό για να διώξει την πλήξη που κάθεται σαν τσίμπλα στο μάτι. Διότι είναι τόσο προβλέψιμα όλα όσα θα συμβούν από εδώ και πέρα, ώστε θέλεις να τα τρέξεις στο fast forward.
Αύριο το πρωί, γύρω στις 11, ο Μητσοτάκης θα πάει να ορκιστεί. Μετά θα πάει στο Μαξίμου και θα ευχαριστήσει τον Σαρμά, ξεπροβοδίζοντάς τον ως τα σκαλιά. Η είδηση θα αναζητηθεί στην παρουσία του «Πίνατ». Θα έχει επιστρέψει, αλήθεια, από την Πειραιώς; Παραλλήλως θα τρέχουν δύο ρεπορτάζ: η σύνθεση της νέας κυβέρνησης και οι πρωτοκλασάτοι του ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να ψάξουν για δουλειά. Στην πραγματικότητα τίποτα από τα δύο δεν ενδιαφέρει τους πολίτες, τουλάχιστον στον βαθμό που νομίζουμε εμείς της πιάτσας. Η διανομή των χαρτοφυλακίων σε αφορά μόνο αν κάποιος δικός σου διεκδικεί θέση ή καίγεσαι για κάποια δουλειά και περιμένεις να δεις ποιος θα κρατάει το στιλό της υπογραφής. Τους δε πρωτοκλασάτους του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τους κλάψουν ούτε οι ψηφοφόροι τους. Αλλωστε για αυτό και δεν τους ψήφισαν.
Υστερα θα έρθουν οι ορκωμοσίες της κυβέρνησης και της νέας Βουλής. Life and style. Τι φόρεσαν οι κυρίες, τα χαμόγελα των νέων βουλευτών, πώς καμάρωνε η κυρία υπουργού. Με ζωντανές συνδέσεις από δημοσιογράφους που σε πείθουν ότι το ζουν έτσι όπως χαμογελούν και μεταφέρουν την ενθουσιώδη αύρα των πρωταγωνιστών. Η αλήθεια είναι ότι έτσι και έχουμε στη Βουλή τα προβλεπόμενα new entries, με Ζωή και Ζωή του Παιδιού, ενδεχομένως να υπάρξει ένα κάποιο στυλιστικό ενδιαφέρον. Η Ζωή, ας πούμε, να προσέλθει σαν τη Γιόκο Ονο (χωρίς το τσιγαριλίκι, εννοείται). Και ο Νατσιός, της Νίκης, με μία βέργα, όπως εκείνη που κρατούσαν παλαιά οι δάσκαλοι. Αυτό ναι, μπορεί να πάει καλά από πλευράς ενδιαφέροντος.
Θα γίνει το πρώτο υπουργικό συμβούλιο, ο Μητσοτάκης θα εμφανιστεί σαν παρουσιαστής εκπομπής τύπου home improvement – «ξεχάστε τη χώρα που ξέρατε, θα τη φτιάξουμε καινούργια» -, οι υπουργοί θα υποσχεθούν σκληρή δουλειά και, εννοείται, δεν θα πάρουν άδεια το καλοκαίρι.
Οι παραλαβές των υπουργείων δεν θα έχουν κανένα ενδιαφέρον καθώς θα παραδίδουν οι υπηρεσιακοί, συνεπώς δεν θα υπάρχουν αγκαλιές, φιλιά και υπονοούμενα.
Προγραμματικές δηλώσεις δεν πρόκειται να παρακολουθήσει κανείς. Θα δούμε μόνο τα πιο εντυπωσιακά στιγμιότυπα, κυρίως εκείνα στα οποία θα πρωταγωνιστούν οι βουλευτές των νεοεισερχομένων. Θα ανέβει στο βήμα ο άλλος από τη Νίκη και θα σταυροκοπιέται, δεν θα είναι άσχημο ως θέαμα.
Και ύστερα τα πάντα θα σβήσουν, σιγά-σιγά, όπως η ολυμπιακή φλόγα στην τελετή λήξης. Θα πέσει το σεντόνι της ζέστης από πάνω, οι κινήσεις θα γίνουν ράθυμες, μέχρι να σκάσει καμιά πυρκαγιά για να αναλύει ο λαός στα social τις κινήσεις των πτητικών μέσων. Θα έχουμε, βέβαια, εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτές θα δρομολογηθούν από Σεπτέμβριο, για να πάρει ο Αλέξης τις αποφάσεις του. Εκτός και αν κάνει συνέδριο τον Δεκαπενταύγουστο.
