Ευτύχησα να γεννηθώ και να μεγαλώσω σε δύο υπέροχα νησιά των Κυκλάδων. Τα πρώτα δώδεκα χρόνια μου στην Ερμούπολη της Σύρου και εν συνεχεία τέσσερα ακόμα χρόνια στον Πύργο της Σαντορίνης και έκτοτε όλα τα καλοκαίρια έως και σήμερα. Ετσι έζησα με οδύνη τη μετάλλαξη της Σαντορίνης από ένα ήρεμο ειδυλλιακής ατμόσφαιρας νησί σ’ ένα πολιορκημένο από δεκάδες χιλιάδες τουρίστες εισβολείς, που η ανάγκη υποδοχής τους προκάλεσε οικοδομικό οργασμό σε ξενοδοχεία, καταλύματα και χώρους εστίασης και αναψυχής σε τέτοια έκταση ώστε να μετατραπούν οι περισσότεροι αμπελώνες της σε οικόπεδα και από καταπράσινο νησί να έχει πια γίνει κάτασπρο.
Χιλιάδες τουρίστες το κατακλύζουν από την άνοιξη έως και το φθινόπωρο και για την υποδοχή και φιλοξενία τους γέμισε με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης. Εκατοντάδες λεωφορεία και βανάκια, ακόμα και γουρούνες, προκαλούν ασφυξία στους στενούς και κακοσυντηρημένους δρόμους, ενώ τις άλλοτε γαλήνιες νύχτες έχουν διαδεχθεί ο μουσικός φασισμός της επικυρίαρχης αγγλοαμερικανικής μουσικής και ο συνεχής θόρυβος ακόμα και τις μικρές ώρες της νύχτας.
Το άλλοτε ειδυλλιακής ηρεμίας σπίτι μου έχει βαθμιαία περικυκλωθεί από κάθε είδους φαγάδικα και καφενεία, που κάνουν προβληματικό τον ύπνο καθώς λειτουργούν και τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες.
Ο δήμαρχος του νησιού Νικόλαος Ζώρζος πνίγεται από τα προβλήματα, που δημιουργεί ο υπερτουρισμός, και αναζητεί λύσεις. Το μείζον πρόβλημα γι’ αυτόν το προκαλούν οι καθημερινές αφίξεις τεσσάρων-πέντε τουλάχιστον θηριώδους μεγέθους κρουαζιεροπλοίων, τα οποία εκβάλλουν ταυτόχρονα στο νησί περισσότερους από 8.000 τουρίστες. Τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί επίσης και ημερήσιοι επισκέπτες από την Κρήτη και άλλα νησιά των Κυκλάδων, που έχουν προκαλέσει πρόσθετο άγχος στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Περισσότερα από 500 μεγάλα λεωφορεία, 4.000 μικρά επιβατικά λεωφορεία και βανάκια, και εκατοντάδες γουρούνες, στα οποία προστίθενται τα αυτοκίνητα των κατοίκων και τα ενοικιαζόμενα οχήματα από τουρίστες προκαλούν κυκλοφοριακό αδιέξοδο, ενώ και το πάρκινγκ έχει αναδειχθεί σε μείζον πρόβλημα. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον υπερβολικής δόμησης και υπερβολών στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, που αποστερούν στέγη από εποχικούς εργαζομένους και δημόσιους λειτουργούς. Η καλυμμένη με δόμηση επιφάνεια του νησιού αγγίζει το 20%, είναι δηλαδή υψηλότερη και από αυτήν της Αττικής.
Γι’ αυτό ο δήμαρχος ζητεί να μην κατασκευαστεί εφεξής ούτε μία νέα κλίνη ξενοδοχείου, ούτε μία νέα κλίνη βραχυχρόνιας μίσθωσης. Επίσης ζητεί αύξηση στο τέλος των μόλις 35 λεπτών ανά επιβάτη των κρουαζιεροπλοίων, ώστε να εξευρεθούν πόροι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από τον υπερτουρισμό. Κατά τον δήμαρχο, από το 2025 θα δίνεται προτεραιότητα στα κρουαζιερόπλοια που θα έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλων ρύπων, θα είναι μικρότερου μεγέθους και θα μένουν περισσότερες ώρες στο νησί. Αυτά το 2025.
Γιατί εφέτος τα κρουαζιερόπλοια ενδέχεται να αποβιβάζουν ταυτόχρονα έως 19.000 επιβάτες σ’ ένα νησί που δεν τους χωράει. Γιατί άραγε οι προδιαγραφές του 2025 δεν εφαρμόζονται από εφέτος; Επιπλέον πώς γίνεται το τουριστικότερο νησί της Ελλάδας να διατηρεί χωματερή στην καρδιά της καλντέρας;
