Η φάτνη με την οποία στολίζονται οικίες ή και δημόσιοι χώροι δεν είναι ένα απλό διακοσμητικό, αλλά έχει μια βαθιά συμβολική σημασία.
Για τους μεν χριστιανούς δείχνει τη σωτηρία όλου του φυσικού κόσμου από τον Χριστό, αλλά ακόμη και για τους μη πιστούς διαθέτει έναν επίκαιρο οικολογικό συμβολισμό, καθώς η ανανέωση από την προσδοκώμενη μεσσιανική μορφή περιλαμβάνει τη σύνολη φύση και όχι μόνο τους ανθρώπους.
Μια γυναίκα, ταπεινοί άνθρωποι, ζώα και αόρατες υπάρξεις δίνουν τον τόνο αντί για τους ισχυρούς και τους ορατούς. Η φάτνη συμβολίζει τη συμμετοχή όλου του κτιστού κόσμου στο μυστήριο της ενσάρκωσης του Θεού.
Το βόδι και ο όνος αντιπροσωπεύουν τον ζωικό κόσμο, εκπληρώνοντας προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Οι ποιμένες συμβολίζουν τον εκλεκτό λαό του Θεού ενώ οι μάγοι τα έθνη, ερχόμενοι μάλιστα από την Περσία που είχε επίσης μονοθεϊστική θρησκεία.
Οι άγγελοι εκπροσωπούν τον νοερό κόσμο. Η Παναγία είναι το σύμβολο όλης της ανθρωπότητας και θεωρείται ότι λόγω της παρθενικής γέννησης ο Χριστός φέρει την καθολική ανθρώπινη φύση η οποία δεν διαιρείται από την αναπαραγωγή.
Το θείο βρέφος είναι η κλήση για την αναγέννηση όλης της ανθρωπότητας καθώς σύμφωνα με τις προφητείες ο προαιώνιος Θεός, ο Παλαιός των Ημερών, γίνεται παιδίον νέον.
Το σπήλαιο συμβολίζει τη γέννηση αλλά και την αναγέννηση, ενώ η φάτνη την ανατροπή ότι ο ένδοξος Θεός διαλέγει τη μοίρα των φτωχών και των καταφρονεμένων για να σώσει όλη την ανθρωπότητα.
Ο κ. Διονύσιος Σκληρής είναι θεολόγος, διδάκτωρ Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης
