Η Ευρώπη έχει προβλήματα, ο σύγχρονος κόσμος και οι μορφές οργάνωσης των συστημάτων του δείχνουν σημάδια φθοράς, κόπωσης και πολιτικής οπισθοδρόμησης. Η μετάβαση σε νέα παραδείγματα πολιτικής και οικονομίας συναντά δυσκολίες και η διακυβέρνηση των χωρών μοιάζει πια απείρως πιο περίπλοκη σήμερα από όσο είκοσι και τριάντα χρόνια παλαιότερα.
Μέσα σε αυτή τη ρευστοποίηση που δεν έχει «πήξει» ακόμη – και ίσως να μη συμβεί αυτό γρήγορα – εμφανίζεται ο κόσμος των απατηλών απλουστεύσεων. Φιλικός τάχα προς τις αγωνίες των απλών ανθρώπων, έτοιμος να τους προστατεύσει, όπως διαφημίζει, από όλους τους ανέμους και τις θύελλες. Εδώ ριζώνει η αντι-ελίτ ρητορική και οι χορηγοί της στην πολιτική τάξη. Στη Βόρεια και Ανατολική Ευρώπη χριστιανο-συντηρητικοί, ταυτοτικοί, «εχθροί» των Βρυξελλών και του κατεστημένου. Σε εμάς ακόμη με τον μανδύα ενός ψευδεπίγραφου συναισθηματισμού που καθημερινά ασκείται με κωμικά σλάλομ ανάμεσα σε λαϊκοδεξιές, «κεντροαριστερές» και κομμουνιστικές κληρονομιές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
