Δεν πρόλαβε να μπει το 2019 και φανέρωσε τις ζοφερές προοπτικές του. Χωρίς αμφιβολία, θα πρόκειται για χρονιά πολιτικών εντάσεων και έντονων διαιρέσεων.
Οι εξελίξεις περί το σκάνδαλο της φαρμακευτικής Novartis είναι δηλωτικές των διαμορφούμενων οξύτατων πολιτικών συνθηκών.
Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών, όλο αυτό το αναδεικνυόμενο όργιο πιέσεων και εκβιασμών προστατευόμενων και μη μαρτύρων, παραπέμπουν σε πολιτικές μάχες αδυσώπητες χωρίς μέτρο και χωρίς αρχές, σε πόλεμο εκτός ορίων, με μόνο σκοπό την πολιτική και ηθική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων.
Οσο θα προσεγγίζουμε τον χρόνο των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων τόσο η κυβέρνηση θα ανεβάζει τους τόνους στην προσπάθειά της να επιβεβαιώσει τις διαχωριστικές γραμμές και να εμφανιστεί ως η μόνη δύναμη που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού, την ώρα που όλοι οι άλλοι θα κατηγορούνται ότι θέλουν το κακό του.
Είναι εμφανώς προβληματική αυτή η μανιχαϊστική προσέγγιση της πολιτικής και απόλυτα ζημιογόνος για τη χώρα.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Συμπληρώνει τέσσερα χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας και δεν προσέφερε καμία ουσιαστική εναλλακτική.
Υπηρέτησε την ίδια πολιτική που άλλοι σχεδίασαν και επέβαλαν, δεν μπόρεσε να διαφοροποιηθεί ούτε κατ’ ελάχιστον, αντιθέτως μάλιστα επιβάρυνε υπέρμετρα σημαντική μερίδα των πολιτών, τόσο διά της επαύξησης των φόρων όσο και διά της επιπρόσθετης περικοπής των δαπανών.
Στα χρόνια του απλώς επιβεβαίωσε την πολιτική των μνημονίων, που άλλοτε κατακεραύνωνε και λοιδορούσε. Επεσε κι αυτός θύμα της παγίδας χρέους και των αδήριτων υπερπλεονασμάτων που οι ανάγκες αποπληρωμής του επέβαλαν.
Και το χειρότερο, παρότι επέτυχε σχετική δημοσιονομική ισορροπία, δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τις όποιες θετικές εντυπώσεις αυτή μετέφερε.
Εξαιτίας ιδεοληψιών και αγκυλώσεων δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες ανάπτυξης, παρά εγκλωβίστηκε σε επιδοματικές πρακτικές, που εξευμενίζουν κάποια τμήματα του πληθυσμού, αλλά επί της ουσίας ουδεμία δυναμική προσθέτουν.
Αντιθέτως, τη μιζέρια της ελεημοσύνης αναπαράγουν και τα αντιπαραγωγικά σύνδρομα τρέφουν.
Αλλά επειδή γνωρίζει ότι δεν έχει χρόνο, ούτε πιστεύει βαθιά στις δυναμικές αναπτυξιακές πολιτικές, θα βυθίζεται στο τέλμα, σπέρνοντας το μίσος και τον διχασμό.
Κακά τα ψέματα, ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται τη φθορά και προσπαθεί να διασώσει ό,τι διασώζεται για τον ίδιο και το κόμμα του. Χωρίς αμφιβολία, θα επιμείνει στα διχαστικά του κηρύγματα μήπως και αναβιώσει τα αντιδεξιά σύνδρομα.
Φιλοδοξεί να καταστήσει διπολική την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση και έτσι να εξουδετερώσει τους ενδιάμεσους, ώστε να μείνει μόνος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Υποθέτει ότι με τον τρόπο αυτόν θα χτίσει συνθήκες αρχέγονης εκλογικής μάχης ανάμεσα δήθεν στο φως το δικό του και στο σκοτάδι του άλλου.
Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει, οι πολίτες έχουν παραστάσεις, γνωρίζουν τη συνθετότητα και την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου, δεν πείθονται από ανιστόρητες και εν πολλοίς ανύπαρκτες μανιχαϊστικές διαφορές.
