Πριν 30 χρόνια ένας σπουδαίος άνθρωπος μου μίλησε για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τη Λαϊκή Κυριαρχία. Μου μίλησε για τα χρόνια που οι άνθρωποι διώκονταν για τις απόψεις τους, που τους κυνηγούσαν και φοβούνταν να περάσουν από την πλατεία του χωριού. Μου μίλησε για καιρούς δύσκολους, άδικους και ανελεύθερους.
Με ρώτησε: «Θέλεις να σου δείξω πώς ήρθε η Δημοκρατία στον τόπο μας;». Με πήρε τότε στους ώμους του και με πήγε να ακούσω έναν «δικό του», όπως έλεγε, άνθρωπο. Τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον άνθρωπο που έδωσε ξανά φωνή στους μη προνομιούχους, που δημιούργησε κοινωνικό κράτος για όλους, που έμαθε στον λαό να μη φοβάται, να είναι περήφανος για τα πιστεύω του και να ζει με αξιοπρέπεια.
Τον άνθρωπο που ένωσε τις γενιές της Εθνικής Αντίστασης, του Ανένδοτου, των Λαμπράκηδων, του 114, του Πολυτεχνείου και ενέπνευσε τις επόμενες για να δώσουν τις δικές τους νικηφόρες μάχες. Τον άνθρωπο που ίδρυσε το ΠαΣοΚ, ένα κίνημα αρχών, αξιών, με γνήσιους ανθρώπους του μόχθου, ώστε να φέρει τον Λαό πραγματικά στην εξουσία.
Το ημερολόγιο έγραφε 3 Σεπτέμβρη και εγώ ήμουν μόλις 7 ετών. Ο Ανδρέας άνοιξε τα χέρια και «αγκάλιασε» το πλήθος με τον χαρακτηριστικό του τρόπο. Οι σημαίες ανέμιζαν και εκείνος ο ήλιος ριζώθηκε βαθιά στην ψυχή και στην καρδιά μου.
Ο κύριος Γεράσιμος Σκαφίδας είναι ηθοποιός και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου.
