Ο αποκλεισμός του Ευάγγελου Βενιζέλου από την πρώτη θέση στο Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δήλωσε πως αιφνιδιάστηκε αρνητικά με την κίνηση της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής. Ως αρνητική εξέλιξη που δεν συμβάλλει στην ενότητα του χώρου έκρινε το γεγονός και ο στρατηγικός νικητής εντός του ΚΙΝΑΛ στις ευρωεκλογές Νίκος Ανδρουλάκης. Και οι δύο αντιμετωπίστηκαν με απαξιωτικό τρόπο από την κυρία Γεννηματά. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν συντριπτική, δεν ήταν όμως και στρατηγική. Γιατί η διαφορά του από το ΚΙΝΑΛ τού επιτρέπει να παραμένει «παίκτης» στο παιγνίδι της εναλλαγής στην εξουσία. Μόνο ένα ισχυρό ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε να τον βγάλει από το παιγνίδι. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών άφηνε μια χαραμάδα με τις κατάλληλες πολιτικές – στις οποίες συμπεριλαμβάνω και την τοποθέτηση του Ευ. Βενιζέλου ως πρώτου στο Επικρατείας – στην ανατροπή των συσχετισμών δυνάμεων μεταξύ των δύο κομμάτων.
Το ΚΙΝΑΛ με αυτό το αποτέλεσμα δεν είχε κερδίσει το παιγνίδι, ήταν όμως έτοιμο να κτυπήσει το τελευταίο πέναλτι. Τη στιγμή όμως που ο διαιτητής σφύριζε την εκτέλεσή του, ο προπονητής του φοβούμενος μήπως μπει γκολ, αποσύρει τους βασικούς παίκτες που θα το κτυπούσαν και βάζει να το κτυπήσουν παίκτες που δεν έχουν παίξει ποτέ μπροστά σε πολύ κόσμο. Ας αφήσω όμως εδώ τις ποδοσφαιρικές αναλογίες. Το πρόβλημα είναι ότι η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ φοβήθηκε την ενίσχυσή του κόμματος. Αυτός ο φόβος κρυβόταν και πίσω από το κεντρικό σύνθημα «όχι στη Δεξιά και στη Νεο-Δεξιά».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
