Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ έφερε την ΕΕ σε δύσκολα σταυροδρόμια που διασταυρώνονται με την ανάγκη της για στρατηγική αυτονομίας. Το θέμα συζητήθηκε πολύ, αλλά ως συνήθως οι αποφάσεις αναβάλλονταν για αργότερα. Το αργότερα είναι τώρα και αφορά κρίσιμους τομείς, όπως η οικονομία, οι διεθνείς σχέσεις και η αμυντική πολιτική.
Πολύ μελάνι έχει χυθεί για το βόλεμα της Ευρώπης που εκχώρησε την άμυνά της στις ΗΠΑ και την ανάπτυξη της στην Κίνα, στους δύο ισχυρότερους ανταγωνιστές της. Οπως και αν κινηθεί ο Τραμπ στη δεύτερη θητεία του, θα χρειαστεί να σχεδιαστούν ευρωπαϊκές πολιτικές σε βασικούς τομείς, όπως η ψηφιακή και η πράσινη μετάβαση, η καινοτομία, η τεχνολογία, η αμυντική βιομηχανία, η ενέργεια, το Διάστημα. Οι εμπορικοί πόλεμοι, αν τελικά ξεσπάσουν, θα πρέπει να βρουν την ΕΕ προετοιμασμένη και έτοιμη να κινηθεί συντεταγμένα, σαν μια ενιαία οντότητα.
Στις εκθέσεις τους ο Μάριο Ντράγκι και ο Ενρίκο Λέτα περιέγραψαν εκτενώς τα προβλήματα και πρότειναν τις λύσεις προκειμένου να επιβιώσει η ΕΕ. Οι αποφάσεις που απαιτούνται είναι δύσκολες, απαιτούν γενναιόδωρη χρηματοδότηση και το ερώτημα που αναδύεται από την πραγματικότητα των Βρυξελλών είναι αν η νέα Κομισιόν, η οποία προδιαγράφεται μετριότατου βεληνεκούς, θα μπορέσει να σηκώσει αυτό το βάρος.
Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα πιο ανησυχητικά, εξαιτίας του ρήγματος στις σχέσεις ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Ευρωσοσιαλιστές, τους δύο μεγάλους πυλώνες στους οποίους στηρίζεται η ΕΕ. Οι δύο αυτές πολιτικές οικογένειες μαζί με το Renew του Μακρόν και κατά περίπτωση τους Πράσινους αποτελούσαν τη συμμαχία η οποία εξασφάλιζε σταθερότητα στην Ευρώπη.
Τώρα οι ισορροπίες κρέμονται σε μια κλωστή επειδή το ΕΛΚ, δηλαδή ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επιχειρεί να προσεταιριστεί την Ακροδεξιά, δημιουργώντας συμμαχίες με τους «Πατριώτες» και τους «Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές» (ECR). Παράδειγμα, ο κανονισμός για τον περιορισμό αποψίλωσης των δασών σε τρίτες χώρες με σκοπό την παραγωγή προϊόντων, ο οποίος έπρεπε να είχε τεθεί ήδη σε εφαρμογή, αλλά δόθηκε παράταση ενός έτους με συμφωνία της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της πλειοψηφίας του Ευρωκοινοβουλίου. Την Πέμπτη, αιφνιδιαστικά, το ΕΛΚ άλλαξε στάση, καταθέτοντας και υπερψηφίζοντας σωρεία τροπολογιών της Ακροδεξιάς που ανέτρεπαν την ουσία του κανονισμού, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των Σοσιαλιστών.
Επιπλέον, το ΕΛΚ και οι ευρωβουλευτές του ισπανικού Λαϊκού Κόμματος μπλόκαραν την ανάθεση του χαρτοφυλακίου για το Κλίμα, την Ενέργεια και την Ανταγωνιστικότητα στη σοσιαλίστρια υπουργό Τερέζα Ριμπέρα, η οποία ως εκτελεστική αντιπρόεδρος θα γινόταν το νούμερο 2 στην Κομισιόν. Η προσδοκία τους είναι να πιεστεί στην ισπανική Βουλή για τις πλημμύρες στη Βαλένθια και να παραιτηθεί ή να της ασκηθεί δίωξη, οπότε να εξοβελιστεί από τις Βρυξέλλες. Αλλά και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παραβίασε τη συμφωνία με τους Ευρωσοσιαλιστές που την επανέφερε στο τιμόνι της ΕΕ, αναθέτοντας καθήκοντα στον εκλεκτό της Τζόρτζια Μελόνι, Ραφαέλε Φίτο (Πολιτική Συνοχής). Τα παραπάνω καθιστούν αμφίβολη την έγκριση της νέας Κομισιόν την 1η Δεκεμβρίου. Αυτή η Ευρώπη, η οποία διχάζεται αντί να ενώνεται ενώπιον των υπαρξιακών κινδύνων που την απειλούν, δεν κινδυνεύει από τον Τραμπ αλλά από τις δικές της αδυναμίες.
