Δεν πρόφθασε να στεγνώσει η μελάνη στην απόφαση της Ουάσιγκτον για την προμήθεια των περιώνυμων F-16 στην Τουρκία και ο Ταγίπ Ερντογάν με το γνωστό εδώ και χρόνια προκλητικό του ύφος βρήκε την ευκαιρία – εν μέσω της υποτιθέμενης ύφεσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις – να απειλήσει για πολλοστή φορά την Ελλάδα κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη Σμύρνη.
Δηλώνοντας ότι ο αγώνας της χώρας του «δεν τελείωσε με την εκδίωξη του εχθρού, ρίχνοντάς τον στη θάλασσα πριν 100 χρόνια» και ότι στην περιοχή του Αιγαίου «φυτεύτηκαν οι πρώτοι σπόροι της χιλιόχρονης ύπαρξής μας». Μια σαφής αναφορά – πέραν της απειλής – στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, την οποία επιδιώκει τώρα να αναβιώσει ο τούρκος πρόεδρος, με την απαράδεκτη εκείνη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας». Αν και πολλοί υποστήριξαν ότι με τον τρόπο αυτόν απλώς αντέδρασε στις κατηγορίες της Αντιπολίτευσης ότι η Ελλάδα έλαβε καλύτερα αεροπλάνα με τα F-35.
Και το ερώτημα τώρα είναι αν όλα αυτά θα επηρεάσουν το κλίμα ύφεσης μεταξύ των δύο χωρών. Ο έλληνας πρωθυπουργός πάντως δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα, καθώς δηλώνει ότι διακρίνει «κάποιες ρητορικές εξάρσεις από τη συμπεριφορά στο πεδίο». Και η αλήθεια είναι ότι όλες οι προγραμματισμένες συναντήσεις, στο πλαίσιο της περίφημης «Θετικής Ατζέντας», θα πραγματοποιηθούν κανονικά, με ορίζοντα την επίσημη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Αγκυρα τον Μάιο.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι βρισκόμαστε και στα πρόθυρα μιας συζήτησης για το μεγάλο αγκάθι της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, καθώς είναι προφανές ότι δηλώσεις του τύπου «τους ρίξαμε στη θάλασσα» κάθε άλλο παρά βοηθούν. Σε μια περίοδο μάλιστα που στόχος του Ερντογάν είναι να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι το παίζει ηγέτης μιας μουσουλμανικής περιφερειακής υπερδύναμης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά και για το ΝΑΤΟ και ειδικότερα για τις ΗΠΑ.
Υπό το πρίσμα αυτό είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την απόφαση για την παραλαβή των F-16 ανακοίνωσε ότι θα υποδεχθεί στην Αγκυρα τον Πούτιν στις 12 Φεβρουαρίου. Τη στιγμή που οι Αμερικανοί ζητούν από την Τουρκία να απαλλαγεί από τους ρωσικούς πυραύλους S-400 για να μπορέσει να παραλάβει και αυτή τα F-35 και να σταματήσουν οι σχετικές κυρώσεις.
Και δεν θέλει βέβαια και πολλή σκέψη για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει τη στιγμή αυτή ένα μέλος του ΝΑΤΟ να συναντάται με τον Πούτιν που συνεχίζει ακάθεκτος την επίθεση στην Ουκρανία. Αλλά αυτή η επιλογή του «άτακτου παιδιού» απέναντι στη Δύση επέλεξε ο Ερντογάν από τη στιγμή που δεν καρποφόρησαν οι προσπάθειες στην αρχή της θητείας του για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οταν η Ελλάδα είχε άρει το γνωστό της βέτο και τότε φάνηκαν ποιοι πραγματικά δεν ήθελαν την Τουρκία στην Ευρώπη. Δηλαδή η Γερμανία (όπου σήμερα ο Ερντογάν δημιουργεί νέο δικό του κόμμα εκεί!) και η Γαλλία.
