Για μία ακόμη χρονιά ο Αύγουστος διέψευσε όλους εκείνους που συνεχίζουν να θεωρούν ότι τον μήνα αυτόν δεν υπάρχουν ειδήσεις. Οταν είναι γνωστό ότι ακόμη και η πρώτη ατομική βόμβα έπεσε στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945, για να μη μιλήσουμε και για πολλά άλλα που ακολούθησαν τις επόμενες χρονιές τον μήνα αυτόν. Ετσι λοιπόν και εφέτος, πέρα από τις γνωστές προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο που συνεχώς διευρύνονται και είναι άγνωστο πού θα καταλήξουν, είχαμε παράλληλα μια έξαρση ακραίων γεγονότων σε διεθνές επίπεδο, τα οποία δείχνουν πού μπορούν να οδηγήσουν οι πράξεις επικίνδυνων εθνικιστών ηγετών. Με κορυφαία βέβαια την τραγωδία των δύο μαζικών δολοφονιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και την κατάργηση του καθεστώτος αυτονομίας στο Κασμίρ από την ινδική κυβέρνηση, καθώς και το ναυάγιο των επαφών του Μπόρις Τζόνσον στις Βρυξέλλες, που πέρα από το Brexit οδηγούν τώρα και στο συνταγματικό χάος το Ηνωμένο Βασίλειο.
Οχι βέβαια ότι είναι η πρώτη φορά που στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεσπούν τέτοια φρικτά γεγονότα, καθώς παραμένει πάντα ελεύθερη η οπλοκατοχή, την οποία κανένας πρόεδρος δεν κατάφερε έως τώρα να ελέγξει, λόγω κυρίως των αντιδράσεων του πανίσχυρου «λόμπι» της National Rifle Association, αλλά είναι η πρώτη φορά που οι δράστες προβάλλουν ως επιχείρημα τις ρατσιστικού περιεχομένου φράσεις του ίδιου του αμερικανού προέδρου. Και αυτό είναι το τρομερό με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στις αλλεπάλληλες ομιλίες του όχι μόνο υποθάλπει με την ακραία ρητορική του τις πράξεις βίας και μίσους, αλλά οδηγεί σε έναν απίστευτο διχασμό της αμερικανικής κοινωνίας, όταν υποτίθεται ότι ο ρόλος του είναι να ενώνει. Και το χειρότερο είναι ότι με διάφορες δικαιολογίες για δήθεν διαταραγμένα άτομα που προσφεύγουν στη βία, αρνείται να προχωρήσει σε ουσιαστικό έλεγχο της οπλοκατοχής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
