Από τα φοιτητικά μας χρόνια, ένα υπήρξε για μένα το βασικό κριτήριο αξιολόγησης των περιδινήσεων εντός μιας παράταξης: αν κάποιος άγνωστος τρίτος περνούσε από την αίθουσα που λαμβάνει χώρα μια κομματική διαδικασία, θα ήθελε να παρακολουθήσει, ή και να συμμετάσχει στη συζήτηση, θα του φαινόταν ελκυστικό αυτό που λαμβάνει χώρα εκεί; Και ακόμα, θα τον έπειθε η σύνθεση που προκύπτει μέσα από τον λόγο και τον αντίλογο να ασχοληθεί πιο ενεργά με την πολιτική; Με άλλα λόγια, το κριτήριο της ελκυστικότητας του διαλόγου δείχνει πάντα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν οι διεργασίες δίνουν και προοπτική, εκτός από την αυταπόδεικτη εσωστρέφεια.
Η εκτίμησή μου είναι πως η σημερινή εσωκομματική περιδίνηση, με τους όρους με τους οποίους λαμβάνει τώρα χώρα, δεν καθιστά το ΠαΣοΚ περισσότερο αλλά μάλλον λιγότερο ελκυστικό. Ενώ το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον είναι πάντα πολύ μεγαλύτερο για τις προσωπικές συγκρούσεις και από ελάχιστο έως ανύπαρκτο για τις πολιτικές διαφωνίες, οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για μια συζήτηση που αφορά φιλοδοξίες του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Εξάλλου ενώ οι προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες έχουν ως σημείο αναφοράς τη διαδρομή ζωής αυτών που τις έχουν, η πολιτική έχει και πρέπει να έχει ως σημείο αναφοράς την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών.
Σε δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τις προηγούμενες μέρες, το ΠαΣοΚ δεν χάνει δυνάμεις. Οπως και να έχει, η διατήρηση των δυνάμεων, παρά τη μη ελκυστική εικόνα, σημαίνει ότι ο κόσμος μάς δίνει μια ευκαιρία. Οχι για πολύ όμως. Ο μεγάλος μας αντίπαλος δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την πλήξη και την απογοήτευση των πολιτών. Μια συζήτηση με μεγάλη ένταση και προσωποκεντρική θεώρηση θα κάνει τον κόσμο να μας γυρίσει την πλάτη, κατά βάση λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μια τέτοια πρόβλεψη είναι αυθαίρετη, ιδίως αν συνεκτιμήσει και το μήνυμα της αποχής στις προ δύο εβδομάδων κάλπες.
Υπάρχει λοιπόν ορατός ο κίνδυνος να γκρεμίσουμε ό,τι χτίσαμε μαζί τα τελευταία χρόνια. Ας μην τα ξεχνάμε: το ΠαΣοΚ έφτασε από το 8% στο 13%, «πρασίνισε» τον χάρτη μετά από 12 χρόνια, ήρθε δεύτερο σε σειρά εκλογικών περιφερειών, εκσυγχρόνισε σε έναν βαθμό το προφίλ του. Πάνω από όλα, το ποσοστό των ευρωεκλογών θα μπορούσε να σημάνει το κλείσιμο ενός κύκλου που άνοιξε τον Μάιο του 2012. Κι αν δεν μας οδήγησε το αποτέλεσμα της κάλπης στον Παράδεισο, σίγουρα θα μπορούσε να μας μεταφέρει από την υπερδεκαετή κόλαση στο Καθαρτήριο, το Purgatorium της λαϊκής βούλησης. Είναι κρίμα, υπακούοντας στο αρχέγονο κέλευσμα της αυτοκαταστροφής, να στρέφουμε με αρνητικό πρόσημο τα φώτα επάνω μας, αφήνοντας μια κυβέρνηση που παρουσίασε σοβαρές εκλογικές αρρυθμίες ανενόχλητη από στιβαρό, προγραμματικό αντιπολιτευτικό λόγο.
Ο κ. Παναγιώτης Δουδωνής είναι βουλευτής Επικρατείας ΠαΣοΚ-Κινήματος Αλλαγής και συνταγματολόγος.
