Μέσα στον ορυμαγδό των αλληλοκατηγοριών Κοτζιά – Καμμένου και την αμήχανη σιωπή του Πρωθυπουργού, που τελικά άγεται και φέρεται από τον υπουργό Αμυνας, πέρασε απαρατήρητη και ασχολίαστη η χαρούμενη διαπιστωτική ερώτηση του κ. Τσίπρα αν προσέξαμε πόσο καλά πηγαίνουν τα πράγματα. Επρόκειτο για μια από τις αυταπάτες του ή ένα ακόμα από τα κατά συρροήν ψέματά του με τα οποία αποκοιμίζει το εκλογικό του ποίμνιο;
Γιατί δυστυχώς και τα οικονομικά, όπως και όλα τα άλλα (παιδεία, υγεία, ασφάλεια κ.ο.κ.), παρά την έξοδο από τα μνημόνια, εξακολουθούν να κυριαρχούνται από ψευδεπίγραφες κυρίως επιτυχίες. Ετσι η Ελλάδα αντί βελτιώσεως υποχώρησε από την 67η στην 72η θέση στον διεθνή δείκτη επιχειρηματικότητας. Υπενθυμίζω τα υπερπλεονάσματα τα οποία οφείλονται κυρίως στις ανεξόφλητες ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του Δημοσίου (υπερβαίνουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ), στη δραματική συρρίκνωση των δαπανών για δημόσιες επενδύσεις κ.λ.π..
Απόδειξη της κυβερνητικής αναξιοπιστίας είναι η παγερή αδιαφορία των διεθνών αγορών να πεισθούν ότι όλα πάνε καλά και να μειώσουν τα σήμερα απαγορευτικά επιτόκια δανεισμού (4,5%) με τα οποία προσφέρονται να μας δανείσουν και η ψυχρή υποδοχή στις προσπάθειες του κ. Τσακαλώτου να πείσει τους διεθνείς επενδυτές να αγοράσουν ελληνικά κρατικά ομόλογα.
Αλλωστε, πώς να πεισθεί και η δεινοπαθούσα πλειοψηφία ότι όλα πάνε καλά όταν ήδη έχουν βγει σε πλειστηριασμό 11.713 ακίνητα προς δόξαν της διαβεβαίωσης του κ. Τσίπρα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη»; Και δυστυχώς τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, που είναι πια και η πλειοψηφία, υφίστανται μια από τις βαρύτερες φορολογίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους υψηλότερους έμμεσους φόρους (17%, όταν ακόμα και στη Γερμανία είναι 10,5% και στην Ιρλανδία 7,6%). Και είναι γνωστό ότι τους έμμεσους φόρους τους πληρώνουν όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από το εισόδημά τους (ΦΠΑ, φόροι στα υγρά καύσιμα – τσιγάρα κ.ο.κ.). Παραμένει θύμα του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του και η αγαπημένη τους ΔΕΗ, καθώς χάρη στην προτροπή «Δεν πληρώνω» ενθάρρυναν δεκάδες χιλιάδες καταναλωτές να μην πληρώνουν το ρεύμα τους και εκείνη να μην μπορεί να εξοφλήσει τα δάνειά της και τις υποχρεώσεις της στην αγορά. Ετσι κατάντησε η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας με ζημιές δισεκατομμυρίων και φορτωμένη με χρέη που αδυνατεί να εξοφλήσει, απειλούμενη ακόμα και με πτώχευση.
Τον τελευταίο καιρό ζήσαμε και την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου και ιδιαίτερα των τραπεζικών μετοχών, προσετέθη δε σ’ αυτές και η αποκάλυψη του σκανδάλου της Folli Follie, που απεδείχθη διεθνής απατεών. Σ’ ένα περιβάλλον γενικής χαλαρότητας και αναρχίας είναι φυσικό να θάλλουν σαπρόφυτα, καθώς οι ελεγκτικές αρχές αδιαφορούν, αν δεν εθελοτυφλούν, με αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται και να αισθάνονται αδικούμενες οι σοβαρές επιχειρήσεις.
Με υπέρμετρη φορολογία και υψηλότοκο και δυσχερή δανεισμό είναι φυσικό να ασφυκτιούν. Εξ’ ου και η δραματική έξοδος των μεγαλύτερων εταιρειών σε άλλες χώρες. Ηδη μετά τις Βιοχάλκο, ΦΑΓΕ, Βαρυτίνης και Coca-Cola, και η κορυφαία τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν ανήγγειλε πρόσφατα τη μετακόμιση της έδρας της στις Βρυξέλλες, ώστε να εξασφαλίσει έτσι πρόσβαση σε άφθονα και φθηνά χρηματοδοτικά κεφάλαια.
Και το εξευτελιστικότερο: η διοίκησή της εφεξής θα ασκείται από την Κύπρο. Να γιατί δεν καταλάβαμε, κ. Τσίπρα, ότι πάμε καλά.
