Tα πρώτα δείγματα από τις εσωτερικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του κόμματος είναι το λιγότερο αποθαρρυντικά.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί ούτε το ελάχιστο από αυτό που απορρέει από τον θεσμικό τους ρόλο.
Δείχνουν να μην έχουν καταλάβει ότι αυτό που καλούνται να φέρουν εις πέρας ξεπερνά κατά πολύ τα στενά κομματικά τους όρια, ξεπερνά κατά πολύ τις όποιες προσωπικές τους φιλοδοξίες ή και φοβίες και είναι στην πραγματικότητα ζήτημα χώρας.
Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ούτε το γεγονός ότι κρίνονται από τους πολίτες ακόμη και για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγουν τις εσωτερικές τους διεργασίες. Ενόσω εκείνοι αναλίσκονται σε μια εσωτερική αυτοαναφορική διαπάλη των τάσεων για την ιδεολογική κατεύθυνση του κόμματός τους, οι πολίτες τούς έχουν αναθέσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν είναι άλλος από τον έλεγχο της κυβέρνησης και τη διασφάλιση της ισορροπίας του πολιτικού συστήματος.
Από την επόμενη εβδομάδα και μέχρι το κλείσιμο της Βουλής η κυβέρνηση θα φέρει κάποια νομοσχέδια, με πρώτο το φορολογικό. Ποιος αλήθεια θα αξιολογήσει αυτά τα νομοσχέδια; Οσο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν αφοσιωμένα στις εσωτερικές τους διευθετήσεις, η χώρα προχωρεί και πρέπει να προχωρεί με τα αναγκαία checks and balances. Ακόμη και τα κριτήρια επί τη βάσει των οποίων αναζητείται ο νέος αρχηγός, δείχνουν ότι δεν έγινε καν η σωστή αξιολόγηση του εκλογικού αποτελέσματος.
Οι πολίτες δεν «απέρριψαν» τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο Αλέξης Τσίπρας έγινε πολύ κεντρώος και τον ήθελαν περισσότερο αριστερό, ούτε και το αντίστροφο. Εφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν είδαν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Δεν ξέρω λοιπόν αν και τώρα αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αν η νέα ηγεσία θα προέρχεται από την αριστερή πτέρυγα ή από τους πασοκογενείς.
Στο διά ταύτα. Tα κόμματα και δη τα κόμματα εξουσίας – όπως ο ΣΥΡΙΖΑ αξιώνει ακόμη να αυτοπροσδιορίζεται – δεν είναι φορείς διαχείρισης εσωτερικών εξουσιών, αλλά σχήματα που δυνάμει θα μπορούσαν να κυβερνήσουν τη χώρα. Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά αυτή την εικόνα δίνει. Μετά την αποχώρηση Τσίπρα είναι σαν να έσπασε το κέλυφος και να αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο κενό.
Το κενό όμως δυστυχώς δεν αφορά το κόμμα, αλλά είναι θεσμικό και αφορά τη χώρα. Τα στελέχη λοιπόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναμετρηθούν τώρα με τον ίσκιο τους.
Οχι για το καλό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί το οφείλουν στη χώρα.
