Eτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, όπου καθημερινά αποκαλύπτονται πτυχές ενός κράτους που λειτουργεί με όρους αυθαιρεσίας, αναξιοκρατίας και ρουσφετιού, όπου ο καθένας είναι ό,τι δηλώσει, όπου ο δημόσιος λόγος κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και οι πολιτικές ευθύνες δεν αναλαμβάνονται, είναι να απορεί κανείς που συγκρούστηκαν τόσο αργά τα τρένα!
Ενας σιδηρόδρομος, που λειτουργούσε όπως λειτουργούσε, που έφθασε στο σημείο το ένα τρένο να κινείται στην ίδια γραμμή με το άλλο για χιλιόμετρα, με τις τραγικές συνέπειες των 57 αθώων ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους, αποκάλυψε τη χαοτική λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και τις μεγάλες πολιτικές ευθύνες για την κατάστασή του να παραμένει αλώβητος με σωρεία παθογενειών εν έτει 2025.
Και ενώ το τραγικό δυστύχημα θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν καμπανάκι για την ανάληψη ευθυνών, για μια πολιτική αυτογνωσία, πρωτίστως από την κυβέρνηση, αλλά και από το σύνολο των κομμάτων που έχουν κυβερνήσει, η προτίθενται να μετέχουν στο μέλλον στο πεδίο της άσκησης κυβερνητικής πολιτικής, οι πολίτες δύο χρόνια μετά είναι αντιμέτωποι με μια συγκεχυμένη κατάσταση όπου δύσκολα κανείς μπορεί να βγάλει άκρη.
Πολιτικές ευθύνες επί της ουσίας, για να ξεκινήσουμε από ψηλά, δεν έχουν αποδοθεί. Ούτε έρευνα σοβαρή για ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες υπουργών έχει γίνει. Η παραπομπή του Χρήστου Τριαντόπουλου μετά από πρωτοβουλία του ΠαΣοΚ για την αλλοίωση του χώρου του δυστυχήματος, διαδικασία εντελώς παράνομη, δεν σηματοδοτεί κάτι σοβαρό στο πεδίο της πολιτικής ευθύνης και της ανάληψής της.
Οι ανακριτικές διαδικασίες συνεχίζονται με σωρεία αιτημάτων, χωρίς ακόμα να έχει ξεκαθαριστεί το τοπίο σχετικά με την έκρηξη που ακολούθησε τη σύγκρουση των τρένων. Πραγματογνωμοσύνες έχουν κατατεθεί πολλές, ορισμένες αμφισβητούνται, αλλά αυτό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να το κρίνει και να το αξιολογήσει, ενώ υπάρχουν αιτιάσεις για τεχνικούς συμβούλους που δεν είχαν καν τα τυπικά προσόντα να γνωμοδοτήσουν ό,τι γνωμοδότησαν.
Και σε όλα αυτά έρχεται ο επίσημος θεσμοθετημένος φορέας του κράτους, ο Εθνικός Οργανισμός, αρμόδιος για τη διερεύνηση των αεροπορικών και σιδηροδρομικών ατυχημάτων, ο οποίος εκδίδει πόρισμα το οποίο τη μία είναι «ευαγγέλιο», την άλλη δεν ισχύει και την τρίτη ισχύει, αλλά όχι ακριβώς.
Ο δε επικεφαλής του Οργανισμού αυτού, ο κ. Παπαδημητρίου, τη μια μέρα λέει μια εκδοχή για το πόρισμα του Οργανισμού και το συμπέρασμά του για την έκρηξη, την άλλη μέρα αναιρεί όσα είπε και στο τέλος παραιτείται.
Δηλαδή, ένας επίσημος θεσμοθετημένος φορέας του κράτους που ανέλαβε να ρίξει φως στα αίτια του τραγικού δυστυχήματος και να συμβάλει καθοριστικά στη δικαστική έρευνα αλλά και στην ενημέρωση της κοινωνίας, άλλα λέει τη μία ημέρα και άλλα την άλλη.
Με όλα αυτά και πολλά άλλα, λάθη επί λαθών, πολλοί είναι εκείνοι που τελικά συνηγορούν στο ότι με τέτοιο κρατικό μηχανισμό και τέτοια πολιτική διαχείριση του τραγικού δυστυχήματος, τα τρένα τελικά μπορεί και να άργησαν να συγκρουστούν!
