Η πράξη μοιάζει καινοτόμα. Σαν να κομίζει κάτι νεωτερικό σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει σε συμβατικούς τρόπους συζήτησης. Το τριήμερο εργασίας των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στις Σπέτσες, ύστερα από πρωτοβουλία του αρχηγού του, συνοδεύεται από επιχειρήματα παρόμοιας κατασκευής.
Θα μπορούσε να αντικρούσει κανείς ότι έχει ενδιαφέρον η συζήτηση να γίνει αλλού, σε έναν τόπο άλλο, σπάζοντας τη μηχανική επανάληψη των παραστάσεων των γνωστών χώρων με τους στενούς ορίζοντες και τα φτωχά ερεθίσματα. Το νησί φυλακίζει, αλλά ο θαλασσινός ορίζοντας εμπνέει.
Φυλακίζει και η οικία στην περίπτωση, αφού ο χώρος που θα πραγματοποιηθεί η πολιτική συνάντηση έχει επιλεγεί, όπως ως τώρα γνωρίζουμε, να είναι η ίδια η οικία του αρχηγού του πολιτικού αυτού κόμματος.
Ενας χώρος ιδιωτικός επιλέγεται και γίνεται αποδεκτό από τους συμμετέχοντες να λειτουργήσει ως πολιτική αγορά, που ο ιδιοκτήτης, κυριαρχικά διά των συμβολισμών, την ιδιοποιείται. Η επιβολή έχει και αυτή τους τρόπους της.
Η δεύτερη αντίκρουση εδώ θα ήταν ότι ο κ. Κασσελάκης ακολουθεί την αρχή της «οικείωσης» των Στωικών, που γίνεται αντιληπτή ως η αίσθηση του οικείου. Ετσι βρισκόμαστε μπροστά σε μια μέθοδο εξοικείωσης με τον νέο, ριζικά νέο και άλλον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε κανείς να πει.
Μετά την κρίση στο εσωτερικό του, τη διάσπαση που ακολούθησε και την εμπειρία των ολίγων μηνών της πρακτικής, της στάσης και του λόγου του αρχηγού του, ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο το όνομα διατηρεί από την παλαιά του υπόσταση. Η συνάντηση στις Σπέτσες αποτελεί ως γεγονός και ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής επεξεργασίας – αυτής που θα υπάρξει – αφετηρία του νέου ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα που θα πλανάται στις Σπέτσες και μπορεί ποτέ να μη συζητηθεί στον οικείο εκείνο χώρο είναι ένα: έχει μέλλον πολιτικό ο ΣΥΡΙΖΑ;
Εχει κάτι να συνεισφέρει άλλο και διαφορετικό, πολιτικά ουσιαστικό, μέσα από μια επεξεργασμένη πρόταση που στο θεμέλιο και όχι προσχηματικά θα συγκροτεί ένα εναλλακτικό σχέδιο εξουσίας απέναντι στη σημερινή κυβερνητική εκδοχή; Ταυτόχρονα μια ερμηνευτική απόπειρα της εποχής και των συστατικών της στοιχείων που ορίζουν τις σημερινές εκδηλώσεις και επιλογές των ανθρώπων, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο; Εχει κάτι νέο να πει, κάτι που θα τον κάνει νέο;
Η συνάντηση στις Σπέτσες είναι μια ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία. Αν μια πολιτική έχει πάντα ανάγκη μια σκηνή για να ξεδιπλωθεί, το περιεχόμενό της δεν μπορεί ποτέ να είναι σκηνοθετημένο.
Ενα ζήτημα νοήματος και ουσίας, αν υπάρχει ως απάντηση, θα της δίνει ζωή και υπόσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το απομεινάρι του τρέχοντος κύκλου της πολιτικής μας ζωής, δεν είναι σε θέση όχι μόνο να απαντήσει στα κρίσιμα, αλλά ούτε καν να τα θέσει ενώπιον του εαυτού του.
Το βράδυ των ευρωεκλογών θα ακουστούν τα μηνύματα από τις Σπέτσες.
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
