Η συγκεκριμένη αγγελία ήταν για τα μάτια μου ό,τι και μια όαση για έναν διψασμένο ταξιδιώτη που περιπλανιέται στη Σαχάρα. Κι όπως ακριβώς συμβαίνει πολλές φορές και στην έρημο, απεδείχθη… (οφθαλμ)απάτη. Στις φωτογραφίες, το διαμέρισμα φαινόταν παραπάνω από αξιοπρεπές και το ενοίκιο ήταν περίπου 200 ευρώ χαμηλότερο από όλα τα υπόλοιπα στην ίδια περιοχή.

Μιλάμε για το πρόβλημα της στέγης, όποιος δεν το ζήσει όμως δεν μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος της οδύσσειας. Μπήκα πρόσφατα στο club των απεγνωσμένων, προκειμένου να βοηθήσω μέλος της οικογένειάς μου που καλείται να αφήσει το σπίτι που νοίκιαζε επί 25 ολόκληρα χρόνια, έναντι τιμήματος που για τα σημερινά δεδομένα της φουσκωμένης αγοράς μας είναι ψίχουλα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι έχουν δει τα μάτια μου. Ούτε πόσο δυσκολεύομαι να σβήσω από το μυαλό μου αυτό το φρικτό κοκτέιλ οσμών που συνόδεψαν αρκετές από τις επισκέψεις μας σε υπερτιμημένες τρώγλες. Παλαιότητα, βρωμιά, κλεισούρα, τσιγαρίλα και μούχλα σε χρέπια 60 ετών και 70 τετραγωνικών που βαφτίστηκαν ανακαινισμένα και περιμένουν τον «τυχερό» που θα στεγάσει το βιος του έναντι περίπου ενός βασικού μισθού μηνιαίως.

Για να επιστρέψω λοιπόν στο θέμα μας, μέσα σ’ αυτή τη χαοτική περιπλάνηση, η καλογυαλισμένη αγγελία με το λογικό ενοίκιο έμοιαζε μάννα εξ ουρανού. Δύο μέρες μετά το αίτημά μου, έφτασε το πρώτο μέιλ. Ηταν μακροσκελές και λεπτομερές. Γράφοντας σε καλά αγγλικά, η «Lemonia» μού εξήγησε ότι ζει στην Ιταλία και ζήτησε κάποιες πληροφορίες… Επάγγελμα, εισόδημα, επιθυμητός χρόνος ενοικίασης. Μέχρι και αν υπάρχουν κατοικίδια ρώτησε.

Απάντησα τα βασικά για να δω μέχρι πού θα πάει το πράμα, μια και η υπόθεση εξελισσόταν ήδη κάπως… ασυνήθιστα. Ποια Λεμονιά που ζούσε χρόνια στα δυτικά προάστια έφυγε για την Ιταλία και για να νοικιάσει το σπίτι της γράφει στα αγγλικά;

Στο μεταξύ, γκουγκλάροντας τις φωτογραφίες βρήκα πως προέρχονταν από κατάλυμα στην Κροατία. Ακολούθησαν αρκετά μέιλ μεταξύ μας. Στο τελευταίο, μου ζήτησε να στείλω φωτογραφία της ταυτότητάς μου και 1.400 ευρώ για να δω το σπίτι. Σε περίπτωση που δεν μου άρεσε, θα μου τα επέστρεφε αμέσως, και μάλιστα χωρίς καμία επιβάρυνση. Παιδιά είμαστε τώρα; (!) Και αν συμφωνούσα να προπληρώσω και κάποια επιπλέον ενοίκια, θα είχα σημαντική έκπτωση. Μιλάμε για φοβερή ευκαιρία!

Αν είσαι λίγο πονηρεμένος, τη μυρίζεσαι τη δουλειά. Πόσοι όμως να την έχουν πατήσει ως τώρα; Πόσες «Λεμονιές» άνθισαν κι ανθίζουν στις γειτονιές των απεγνωσμένων που ψάχνουν για ένα κεραμίδι σε λογική τιμή;