Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι τις τελευταίες επτά ημέρες ο εκλεγμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος βρίσκεται εδώ και τέσσερα χρόνια σε σχέση με τον Τάιλερ Μακμπέθ. Το ότι οι δύο προηγούμενες προτάσεις είναι γνωστές σε όλες και όλους (σε όσες και όσους, τέλος πάντων, δεν ζούσαν τον τελευταίο μήνα σε ένα σπήλαιο στα Μάταλα και αποφάσισαν ξαφνικά σήμερα να διαβάσουν «Το Βήμα») αποτελεί σίγουρα ένα ακόμη βήμα προς την αύξηση της ορατότητας της LGBTQ+ κοινότητας.

Επίσης, το γεγονός ότι πρώτη φορά κάποιος/α ανοιχτά ομοφυλόφιλος/η είναι επικεφαλής ελληνικού κόμματος εξουσίας (ο Θεός να το κάνει) είναι ένα σημαντικό σκαλοπάτι στην απότομα ανηφορική σκάλα που οδηγεί στην καλώς εννοούμενη κανονικότητα της βαθιά συντηρητικής κοινωνίας μας. (Παρότι σε μια, μεταξύ σοβαρού και αστείου, φεμινιστική ανάγνωση των εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ ακούστηκε και το «αυτοί προτίμησαν τον γκέι άντρα από το να βγάλουν γυναίκα αρχηγό».)

Ωστόσο, αυτή είναι η μία πλευρά. Διότι μεσούσης της εκλογικής μάχης στον ΣΥΡΙΖΑ, στις 21 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από τη δολοφονία τού – μεταξύ άλλων – ακτιβιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh. Μια δολοφονία για την οποία ακόμη κι αυτοί που κρίθηκαν ένοχοι βρίσκονται για διάφορους λόγους εκτός φυλακής. Ενώ η οικογένεια του θύματος ακόμη αναφέρεται σε στοιχεία που ποτέ δεν της δόθηκαν ώστε να στηρίξει τη θέση της εναντίον και όσων άλλων ήταν (συν)υπεύθυνοι για τον άδικο χαμό ενός ανθρώπου μόλις 33 ετών. Μοιάζει άλλη μια περίπτωση όπου κάποιο μέλος μειονότητας (ένας ομοφυλόφιλος, ένας μετανάστης, ένας Ρομά) ή και όχι απαραίτητα αριθμητικής μειονότητας (μια γυναίκα, ένας φτωχός) αντιμετωπίζεται ως σάκος του μποξ για τα ταπεινότερα ένστικτα ατόμων και κοινωνίας…

Το ανοιχτό μέτωπο

Και φυσικά υπάρχει και το θέμα του γάμου των ομοφύλων, σε μία κοινωνία που υπάρχουν ακόμη πρωτοσέλιδοι τίτλοι εφημερίδων του τύπου «Δύο άντρες και ένα σκυλί συνιστούν «οικογένεια»;» που παραπέμπουν στον μεσοπόλεμο (ειδικά αν οι δύο πόλεμοι είναι ο Τρωικός και ο Πελοποννησιακός).

Παρότι, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός είχε ανοίξει το θέμα της σχετικής νομοθεσίας λίγο μετά τις εκλογές, στη ΔΕΘ προτίμησε τις αόριστες απαντήσεις. Προφανώς, δεν ήθελε να προσθέσει και τις αντιδράσεις της συντηρητικής πτέρυγας της ΝΔ στις ανοιχτές πληγές των πυρκαγιών, των πλημμυρών και της ακρίβειας.

Διότι η θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφύλων συνεπάγεται και το δικαίωμα της τεκνοθεσίας – ακόμη κι αν δεν το προβλέψει ο σχετικός νόμος. Στο πλαίσιο της ισότητας, κάθε προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια από ζευγάρι ομοφύλων που του στερούν το δικαίωμα στην τεκνοθεσία θα δικαιώνεται, με τις αναπόφευκτες συνέπειες για την Ελλάδα, σε οικονομικό και ηθικό επίπεδο.

Πάντως, να την πω την αμαρτία μου, καταλαβαίνω τις ενστάσεις στην τεκνοθεσία και τις πιθανές συνέπειες για το μέλλον του παιδιού αλλά και της κοινωνίας που ελλοχεύουν στην ανατροφή του από δύο άτομα του ίδιου φύλου. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι τον Ιωσήφ Στάλιν ανάθρεψαν δύο γκέι εστιάτορες από την Τιφλίδα, ο Αδόλφος Χίτλερ μεγάλωσε με γονείς δύο λεσβίες αρσιβαρίστριες από το Τιρόλο, ενώ η Μάργκαρετ Θάτσερ έκανε τα πρώτα φιλελεύθερα βήματά της σε ένα σπίτι με δύο τρανς που πρωταγωνίστησαν στο πρώτο drag show που διεξήχθη στο Μπρίστολ.

Και μια μαντινάδα

Για να επιστρέψω στον Κασσελάκη και να ελαφρύνω (κι άλλο;) το κλίμα, θα ήθελα να κλείσω με ένα μήνυμα από την Απείρανθο, το ορεινό χωριό της Νάξου με τις μεγάλες επιρροές από την Κρήτη. Συριζαίοι (και μη) φίλοι πριν από τον δεύτερο γύρο μού έψαλαν την εξής μαντινάδα: «Εμείς θε να ψηφίσουμε τον Στέφανο τον γκαίη/που είναι ωραιότερος από τσοι πιο ωραίοι». Η ορθογραφία είναι αυτούσια, δυστυχώς χάνεται η προφορά…

Ενας αριθμός

Το 74% των LGBTQ+ ζευγαριών στη χώρα μας αποφεύγουν να εκφράσουν δημόσια τη συντροφικότητά τους σύμφωνα με έρευνα της ΕΕ