Το περιστατικό που προέκυψε μετά την τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας Νίκου Δένδια για τη Χρυσή Αυγή προσέφερε μάλλον τα μόνα λίγα φωτεινά λεπτά μιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας που διεξήχθη υπό τη βαριά σκιά των θλιβερών μετακινήσεων βουλευτών, διάλυσης κοινοβουλευτικών ομάδων και κομματικού πάθους.
Ο κ. Δένδιας ζήτησε τον λόγο μετά την αίτηση αντισυνταγματικότητας της Χρυσής Αυγής. Μίλησε με ένταση και σαφήνεια
«…αρνούμαι να τοποθετηθώ επί ενστάσεως κόμματος του οποίου οι πολιτικοί και ιδεολογικοί πρόγονοι παρέδωσαν τη Μακεδονία στους Βούλγαρους. Αρνούμαι να τοποθετηθώ επί ενστάσεως κόμματος που φέρει τον αγκυλωτό σταυρό… Αρνούμαι τους εθνοκάπηλους και δηλώνω ότι όταν η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί την ελληνική σημαία αντιποιείται εθνικό σύμβολο». Αυτό που ακολούθησε, να καταχειροκροτηθεί ο βουλευτής της ΝΔ και από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και επιπλέον ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος Σταύρος Κοντονής να δηλώσει ότι συμφωνεί και ταυτίζεται απολύτως με τον προλαλήσαντα και ότι αυτό είναι «ένα μήνυμα ενότητας και δημοκρατίας προς τον ελληνικό λαό απέναντι στους νεοναζί» είναι κάτι περισσότερο από πρωτοφανές. Είναι περίπου θαύμα. Αν θυμηθεί μάλιστα κανείς πόσες φορές τις τελευταίες ημέρες ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε κατηγορήσει τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας ότι παρασύρεται, αν δεν υποκύπτει, σε ακροδεξιές πρακτικές.
Μπορεί αυτό το ελάχιστο διάλειμμα από τις μισαλλόδοξες κομματικές τοποθετήσεις να ήταν τυχαίο, να βοήθησε η συγκυρία, ωστόσο αυτό που έγινε ήταν αυθόρμητο, ήταν έντονο και εντυπωσιακό. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δημιούργησε το γεγονός, δεν είχε την πρωτοβουλία αλλά ακολούθησε τη Νέα Δημοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται αποκλειστικά για την εμφύλια διάσταση που πήρε το Μακεδονικό. Αιφνιδίασε, έδρασε κρυφίως και μονομερώς, κατόπιν εορτής ζήτησε συναίνεση και όταν δεν την έλαβε άρχισε τον πόλεμο των χαρακτηρισμών προς πάσα κατεύθυνση. Οι μηχανές του ΣΥΡΙΖΑ παράγουν διχασμό αλλά είναι και ο μόνος που ωφελείται από αυτόν. Με τα εκατοντάδες αμαρτήματα της θητείας του, τις κωλοτούμπες και τις μεταμορφώσεις, μόνο με τον φανατισμό των μανιχαϊστικών στερεοτύπων, απευθυνόμενος κυρίως στο θυμικό των πολιτών, θα καταφέρει να μείνει με αξιώσεις στο παιχνίδι.
Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται το χειροκρότημα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν ωφελείται από τις κραυγές. Οταν ο Αντ. Σαμαράς άρχισε να συναγωνίζεται τον Τσίπρα στο σκίσιμο των μνημονίων απλώς συνετρίβη… Μια διαρκής επίθεση συνεννόησης, έστω στα ελάχιστα, η αδιάκοπη επίδειξη ενός άλλου πολιτικού πολιτισμού, η επιδίωξη να οδηγηθούμε σε εκλογές επιχειρημάτων και αναστοχασμού θα ευνοήσουν τις δυνάμεις που έχουν σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας. Θα ωφελήσουν την Ελλάδα.
