Η χώρα κινείται ήδη σε προεκλογικό κλίμα. Οι υπηρετούντες τον κυβερνητικό μηχανισμό, από τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς μέχρι τους γενικούς γραμματείς και τη στρατιά των συμβούλων, έχουν αφιερωθεί στους εκλογικούς σκοπούς και στόχους.
Ολες δε οι κινήσεις στους εκλογείς στοχεύουν στον εξευμενισμό πολιτών και στον προσεταιρισμό των ψηφοφόρων. Επίσης το εγκαταλελειμμένο επί σχεδόν τέσσερα έτη κόμμα προσπαθούν να αναστηλώσουν και το εναπομείναν κομματικό προσωπικό να εμψυχώσουν.
Τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος προσδέθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια στο άρμα του κυβερνητισμού ή, καλύτερα, γοητεύθηκαν από της εξουσίας τη νομή και γοητεία, με αποτέλεσμα προϊόντος του χρόνου να χάσουν την επαφή με την κοινωνία και τους πολίτες. Δικαιολογημένα από μια άποψη.
Συμβαίνει άλλωστε σε όλους τους νεόφερτους, ιδιαιτέρως στους άπειρους και σε εκείνους που κατά τη μυθολογία και την ιδεολογία που τους συνοδεύει, πιστεύουν ότι η άσκηση εξουσίας είναι απλή και εύκολη υπόθεση.
Τούτοι εδώ ωστόσο αντιμετώπισαν επιπρόσθετες δυσκολίες, επειδή απλούστατα υποτίμησαν τη συνθετότητα της περιόδου, δεν γνώριζαν και στην αρχή δεν αναγνώριζαν την έκταση και το βάθος της χρεοκοπίας, ούτε βεβαίως διέθεταν τα εργαλεία κατανόησης των ειδικών συνθηκών και των απαιτήσεων που αυτές δημιουργούσαν.
Με αποτέλεσμα να χαθούν αρχικώς στο δάσος των υποχρεώσεων και μετέπειτα να αναγκασθούν να αποδεχθούν άπειρες υποχρεώσεις που τους απομάκρυναν από το ποίμνιο. Το μόνο κομμάτι που διατηρήθηκε αξιόμαχο όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν αυτό της επικοινωνίας ή, καλύτερα, της προπαγάνδας.
Είχε πλεονέκτημα το κόμμα του κ. Τσίπρα σε αυτόν τον τομέα. Οι επιτελείς του και ο ηγέτης είχαν ασκηθεί για τα καλά στο έργο, υπήρχε άλλωστε και η παράδοση της Αριστεράς που βοηθούσε και οι μηχανισμοί βεβαίως που αναπτύχθηκαν στα χρόνια της εξουσίας.
Ωστόσο η προπαγάνδα, όσο καλή και αποδοτική κι αν είναι, δεν αρκεί από μόνη της. Ετσι, καθώς ο χρόνος περνούσε και η απόσταση από την κοινωνία μεγάλωνε, άρχισαν τις διανομές και υποσχέσεις, προκειμένου να καλυφθεί η μεγάλη απόσταση από την άλλοτε ζητωκραυγάζουσα κοινωνία.
Λίγους μήνες πια από τις εκλογές ο Πρωθυπουργός βγήκε στο σεργιάνι, περιδιαβάζει τη χώρα απ’ άκρου εις άκρον, τάζοντας και μοιράζοντας επιδόματα και ενισχύσεις από τα «ματοβαμμένα πλεονάσματα», που άλλοτε ελεεινολογούσε και τώρα επαίρεται γι’ αυτά.
Δεν έχει καμία τύχη. Και τα πλεονάσματα θα σπαταλήσει και ψήφους δεν θα λάβει.
Θα προκαλέσει μάλιστα διπλή ζημιά. Και η χώρα θα χάσει το όποιο πλεονέκτημα διαμορφώθηκε με τις θυσίες του λαού και η νέα κυβέρνηση θα χρειαστεί να στήσει νέο μηχανισμό συλλογής πόρων προκειμένου να στηρίξει την όποια προσπάθεια ανασυγκρότησης της οικονομίας.
Είναι αυτή δυστυχώς η μοίρα της Ελλάδας. Από κρίση σε κρίση και από προγράμματα σε προγράμματα. Σαν να είμαστε καταδικασμένοι στην αέναη δοκιμασία του αρχέγονου σισύφειου άγους.
Εχει ο κ. Μητσοτάκης μια ευκαιρία να βάλει ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της συμφοράς. Να δηλώσει από τώρα, καθαρά και ξάστερα, ότι δεν πρόκειται να καταφύγει σε διανομές και παροχές πριν εξασφαλιστεί οριστικά και αμετάκλητα η έξοδος της χώρας από την κρίση. Αυτή είναι η μόνη δέσμευση που ταιριάζει στις πραγματικές ανάγκες του λαού και της χώρας.
