Παραδοσιακά – και με αυξανόμενη ένταση τα τελευταία περίπου είκοσι χρόνια, εν μέρει για αντικειμενικούς λόγους, αλλά εν μέρει ως (συντηρητική) πολιτική επιλογή – το ζήτημα της ασφάλειας συνδέθηκε σχεδόν μονοσήμαντα με την αστυνόμευση, τη στρατιωτικοποίηση, τον έλεγχο, την επιτήρηση. Η ασφάλεια αποτέλεσε προνομιακό πεδίο των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων και αποτέλεσε όχημα για τον σημαντικό περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών – όχι πάντοτε δικαιολογημένο.
Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε σε μία τελείως διαφορετική περίοδο, στη χώρα μας και διεθνώς. Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, μαζί με το αίτημα για δικαιοσύνη για τα θύματα, πλήρη διερεύνηση των αιτίων και απόδοση των ευθυνών, έφερε στο προσκήνιο μια τελείως διαφορετική διάσταση της ασφάλειας. Αυτή που προκύπτει από την ύπαρξη υποδομών υψηλού επιπέδου, τις δημόσιες επενδύσεις σε κρίσιμους τομείς, την προτεραιοποίηση – σε τελική ανάλυση – της ανθρώπινης ζωής έναντι κάθε άλλου υπολογισμού. Αυτή που διεκδικούν οι άνθρωποι, ιδίως οι νέοι και οι νέες, που συγκεντρώνονται αυτές τις μέρες στους δρόμους και στις πλατείες όλης της χώρας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
