Μπορεί να κατανοήσει κανείς τη δυσκολία να μη διαθέτει κάποιος μια ικανοποιητική πολιτική στέγη για να καλύψει τις ανάγκες του. Μπορεί επίσης να αντιληφθεί τις ανησυχίες και τον προβληματισμό για το μέλλον της Ευρώπης που ταλανίζεται από ανασφάλειες, λαϊκισμούς και εθνικιστικές ονειρώξεις. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την απώλεια μνήμης, τουλάχιστον για τα εν Ελλάδι συμβαίνοντα, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Οσο θετική κι αν είναι, πράγματι, η Συμφωνία των Πρεσπών, δεν μπορεί να αποτελεί το καθαρτήριο του ΣΥΡΙΖΑ για όσα έχει πράξει και συνεχίζει να πράττει. Δεν μπορεί εν ονόματι του πρόσφατου αντι-εθνικισμού να διαγράψουμε τον διαρκή εθνολαϊκισμό που υπηρέτησε με πάθος όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε η τυπική διάλυση της συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ, γιατί επί της ουσίας συνεχίζεται, μπορεί να θεωρηθεί ως στιγμιαίο αδίκημα που τώρα του επιτρέπει να ανοίξει τα λανθάνοντα σοσιαλδημοκρατικά φτερά του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
