Mερικές ακόμα πρακτικές ιδέες του φίλου ιατρού Ιωάννη Βλάχου: δικό του το κείμενο που ακολουθεί: Για να αλλάξει το κλίμα απογοήτευσης, που κυριαρχεί λόγω των γεγονότων των ημερών στην Ελλάδα και διεθνώς, ίσως δεν αρκούν οι διαβεβαιώσεις των αρμόδιων υπουργών ότι η κυβέρνηση έχει όραμα, που είναι η εξίσωση των βιοτικών αναγκών των πολιτών της χώρας μας με το επίπεδο ζωής των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών.

Τέτοιου είδους διαβεβαιώσεις δεν συνιστούν χειροπιαστό «όραμα», που θα πείσει τον κόσμο ότι κάτι πρακτικό και σημαντικό γίνεται. Θα προτείνω για παράδειγμα την απελθούσα κακοκαιρία «Ντάνιελ» στη Θεσσαλία. Καθώς φαίνεται, οι παραγωγικές δυνατότητες της περιοχής λόγω των συνεπειών της κακοκαιρίας φαίνεται ότι δεν μπορούν να αποκατασταθούν πριν από την παρέλευση πενταετίας. Αλλά και πάλι τι τότε θα παράγει και πάλι η Θεσσαλία;

Βαμβάκι που βγαίνει στην Αίγυπτο σε τεράστιες ποσότητες και χαμηλές τιμές ή σιτάρι που παράγει ο Καναδάς σε τιμές πολύ χαμηλότερες από την εγχώρια παραγωγή; Μήπως μια που η παραγωγή αυτών των προϊόντων ούτε κάλυπτε ποτέ όλες τις ανάγκες μας, ούτε προσοδοφόρα είναι και χρειάζεται συνεχώς επιδοτήσεις, θα μπορούσε αυτή η τεράστια λεκάνη γης να μετατραπεί σε ένα μοναδικό, τεράστιο φωτοβολταϊκό κέντρο, που θα παράγει ηλεκτρικό ρεύμα, όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά και σε σημαντικό ποσοστό για τις ανάγκες της υπόλοιπης Ευρώπης σε τιμές που θα αποδίδουν και υψηλό κέρδος. Αυτό μοιάζει με όραμα πολύ πέρα από την επίλυση καθημερινών μικροπροβλημάτων, αλλά ίσως θα άξιζε να μελετηθεί.

Αλλά και στο πιο γνώριμο σ’ εμένα πεδίο της ιατρικής θα πρότεινα τα εξής: Ως γνωστόν, τα επαρχιακά νοσοκομεία και κέντρα υγείας πάσχουν από έλλειψη ειδικών γιατρών. Αντί να στελεχώνουμε τις μονάδες αυτές με ανειδίκευτους ιατρούς, που μόλις πήραν το δίπλωμά τους και υποχρεώνονται να εργαστούν στα πρώτα τους ιατρικά βήματα στην επαρχία, γιατί να μην εφαρμόσουμε αυτή την υποχρέωση στους γιατρούς που μόλις πήραν ειδικότητα, ώστε να προσφέρουν πραγματική πολύ υψηλοτέρου βαθμού και επιπέδου ιατρική υπηρεσία.

Και αυτό να είναι υποχρεωτικό προσόν πριν δοθεί η δυνατότητα διορισμού σε κρατικό νοσοκομειακό ίδρυμα ή σε άνοιγμα ιδιωτικού ιατρείου ειδικότητας. Θα γέμιζαν έτσι και τα νοσοκομεία από ειδικούς, τους οποίους αναζητούν σήμερα και δεν βρίσκουν, και θα στελεχώνονταν αντίστοιχα και τα Κέντρα Υγείας, ώστε να υπάρχει για παράδειγμα πάντα παιδίατρος σε επαρχιακό Κέντρο Υγείας.

Επίσης το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει για έκτακτα περιστατικά και έκτακτα χειρουργεία στα νησιά του Αιγαίου θα μπορούσε να λυθεί με ένα πλωτό νοσοκομείο, το οποίο θα στελέχωναν χειρουργοί και αναισθησιολόγοι, ώστε να αντιμετωπίζονται έγκαιρα χειρουργικά περιστατικά και εντατικής θεραπείας.

Ενα τέτοιο πλοίο θα ταξιδεύει κατά μήκος του Αιγαίου και θα καλείται αναλόγως των συμβάντων σε λιμάνι όποιου νησιού έχει πρόβλημα. Οι γιατροί που θα το στελέχωναν θα μπορούσαν να βρίσκονται σε βάρδιες εβδομάδας ή δεκαπενθημέρου εναλλάξ, ώστε να μην τους δίνεται η εντύπωση ότι αντί για γιατροί έγιναν ναυτικοί. Θα αμείβονταν όμως με αποδοχές «ναυτικής υπηρεσίας» πολύ υψηλότερες από των στεριανών. Τέτοια επιβατικά πλοία παροπλισμένα, σκουριάζουν ναυλοχούντα στους κόλπους της Σαλαμίνας και της Ελευσίνας.