Δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας. Η Δημοκρατία είναι το ιδανικότερο πολίτευμα υπό τον όρο ότι οι πολίτες είναι σωστά και καλά πληροφορημένοι. Οταν έχουν σαφή και πλήρη εικόνα των δεδομένων, ώστε να μπορούν να κρίνουν και εν συνεχεία να ψηφίσουν συνειδητά και υπεύθυνα.
Οταν λείπουν βασικά κομμάτια του παζλ, όπως για παράδειγμα η ακριβής κοστολόγηση των προεκλογικών εξαγγελιών, οι ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες χωρίς να γνωρίζουν τον τελικό λογαριασμό που θα κληθούν, ούτως ή άλλως, κάποια στιγμή να πληρώσουν. Oι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Γίνονται έτσι εύκολα βορά στα νύχια των δημαγωγών που μπορούν να τάζουν χωρίς αιδώ λαγούς με πετραχήλια. Τις καταστροφικές συνέπειες του έργου αυτού τις έχουμε δει πολλές φορές.
Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Ο φορέας αυτός δεν θα αξιολογεί, ούτε θα υποδεικνύει αλλά μόνο θα κοστολογεί. Θα αποτυπώνει με αντικειμενικότητα, επιστημονική επάρκεια και με εύληπτο τρόπο τι συνεπάγεται για την τσέπη του η κάθε επιλογή.
Η τελική απόφαση θα ανήκει φυσικά στους πολίτες, οι οποίοι όμως δεν θα είναι σε θέση να επικαλούνται άγνοια ή ότι παρασύρθηκαν από τη ρητορική δεινότητα λαοπλάνων πολιτικών αρχηγών.
Υπό το πρίσμα αυτό, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι το κατά πόσον είναι ορθή η πρόταση κοστολόγησης των προεκλογικών προγραμμάτων, προτάσεων και υποσχέσεων από κάποιον επίσημο φορέα αλλά γιατί τόσα χρόνια δεν θεσμοθετήθηκε.
Είναι βέβαιο πως ακόμη και αν συμφωνήσουν τα κόμματα στην πρόταση αυτή, θα υπάρξουν μεγάλες διαφωνίες ως προς τον φορέα που θα κληθεί να την υλοποιήσει. Μπορούμε να φανταστούμε από τώρα γκρίνιες, καχυποψία και έριδες μεταξύ των κομμάτων για το ποιος και πώς θα αναλάβει τον ρόλο αυτόν αλλά και αμφισβήτηση για τα αποτελέσματα της εκάστοτε αξιολόγησης.
Για να συμβάλουμε δημιουργικά θα προτείναμε στη σύνθεση της όποιας αρχής αναλάβει να περιλαμβάνονται και ξένοι εμπειρογνώμονες σε ρόλο διαιτητών (από το πάνω ράφι).
