Αναγνωρίζουμε, οι παλαιότεροι τουλάχιστον, μια πρωτοφανή περίοδο πολιτικού κυνισμού. Δεν είναι μόνο οι πράξεις, είναι και οι ρητορικές. Δεν είναι μόνο ο διασυρμός, για παράδειγμα, του πρώην υπηρεσιακού πρωθυπουργού, του δικαστή Παναγιώτη Πικραμμένου, που ενεπλάκη αδίκως στο σκάνδαλο Novartis, είναι και η προκλητική άρνηση του Πρωθυπουργού να ζητήσει συγγνώμη για την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη από την κυβέρνησή του, προτείνοντας μάλιστα, σε ένα ρεσιτάλ διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, να του ζητήσει συγγνώμη ο Ευάγγελος Βενιζέλος! Επειδή, ισχυρίστηκε ψευδώς, για την περίπτωσή του ευθύνεται ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, πρωτεργάτη του οποίου θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Βενιζέλο.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έστησε στο Κοινοβούλιο ένα θέαμα παραπομπής ηχηρών ονομάτων, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία ήταν μετέωρα ή ανύπαρκτα, μόνο και μόνο για τις εντυπώσεις. Για να φανατίσει, να ξεδιψάσει τους οπαδούς με αίμα παλαιού πολιτικού συστήματος. Και τώρα που οι υποθέσεις αρχίζουν να μπαίνουν στο αρχείο, δεν είχε ο επικεφαλής της κυβέρνησης το κουράγιο, ούτε καν για αυτόν τον έντιμο δικαστή, να εκστομίσει «κάναμε λάθος στην περίπτωση Πικραμμένου». Για τα μάτια του κόσμου έστω, για να τηρηθούν κάποια προσχήματα. Οχι, τα ρίχνει στον νόμο!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
