Σύντροφοι, οργανωθείτε! Είναι τόσες οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Γεωργούλη που, πέραν του πανικού που προδίδουν, γεννούν και εύλογα ερωτήματα. Το αρχικό «δεν ξέραμε και αμέσως τον διώξαμε», η αρχικά επίσημη γραμμή δηλαδή, κατέρρευσε μόλις ο κ. Κούλογλου μίλησε για προϋπάρχουσες φήμες, επί των οποίων μάλιστα ο ευρωβουλευτής είχε κληθεί να δώσει εξηγήσεις.
Στην πρώτη του συνέντευξη για το θέμα, στα «Παραπολιτικά», ο κ. Παπαδημούλης είπε πως πριν από ένα ή δύο χρόνια (!) είχε ακούσει κάποια φήμη. «Τι φήμη;» τον ρώτησα. «Κάτι εντελώς αόριστο» απάντησε. «Δηλαδή ακούσατε απλά ότι κάτι τρέχει με τον Γεωργούλη; Τόσο αόριστο;» ξαναρώτησα. «Τόσο, τόσο» απάντησε. «Οταν μάθατε για την άρση ασυλίας σάς χτύπησε καμπανάκι ότι ίσως είναι αυτό για το οποίο τον είχατε καλέσει;» τον ξαναρωτάω. «Δεν νομίζω ότι ήταν αυτό» απαντά.
Μετά όμως η κυρία Τσαπανίδου μάς είπε πως η φήμη δεν ήταν και τόσο αόριστη τελικά. Αφορούσε «κακή συμπεριφορά σε ένα άτομο». Και λίγο αργότερα, ο κ. Παπαδημούλης θυμήθηκε πως αυτό που αρχικά είπε πως ήταν κάτι εντελώς αόριστο που δεν κουμπώνει με την υπόθεση, αφορούσε τελικά σεξουαλική παρενόχληση. Μπάχαλο.
Ο κ. Παπαδημούλης στα «Παραπολιτικά» είπε πως ρώτησε τον Γεωργούλη για τη φήμη και εκείνος τη διέψευσε κατηγορηματικά και «προφανώς ενημερώθηκε η ηγεσία του κόμματος ότι δεν υπάρχει τίποτε». Καμία αναφορά σε έρευνα με εντολή Τσίπρα και ερώτημα στις αρμόδιες υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου, όπως υποστήριξε αργότερα η κυρία Τσαπανίδου. Αλήθεια πώς, πότε, από ποιον και σε ποιον υπεβλήθη το ερώτημα; Κι αφού, όπως είπε η εκπρόσωπος του κόμματος, δεν θα μπορούσε λόγω απορρήτου να δοθεί απάντηση, ποιο ήταν το νόημα αυτής της ερώτησης;
Αν αποδειχθεί ότι ο Γεωργούλης είναι ένοχος, θα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οχι βέβαια. Πώς θα μπορούσε να ξέρει το κόμμα; Δεν υπάρχουν μπλε και κόκκινοι βιαστές. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κριτική πρέπει να εξαντλείται στη διαχείριση και μόνο. Και στη διαχείριση η Κουμουνδούρου τα έκανε μαντάρα. Και τώρα και πριν δυο χρόνια. Αντί δε να επιχειρούνται θλιβεροί συμψηφισμοί με προηγούμενες υποθέσεις μπας και καταφέρουν να βγουν στην αντεπίθεση, θα ήταν χρησιμότερο να ξαναδούν ποιους και ποιες βάζουν στα ψηφοδέλτια. Γιατί προφανώς δεν μπορείς να ξέρεις αν κάποιος είναι βιαστής, τι στο καλό όμως, ούτε μια ματιά στα προφίλ τους στο Twitter δεν ρίχνουν πριν δώσουν το χρίσμα; Εκτός βέβαια κι αν η αισθητική του «Μακελειού» και του Μιθριδάτη, τα ψεκασμένα fake news και ο μισογυνισμός δεν τους ενοχλούν όσο θα περίμενε κανείς. Δεν θέλω να το πιστέψω.
