Δεν είναι τόσο κακός ο νέος λογότυπος του Μετρό Θεσσαλονίκης. Σίγουρα δεν θα κέρδιζε σε έναν ανοιχτό διαγωνισμό, αλλά ελλείψει αντιπάλων, πέρασε και τελικά ακούμπησε πάνω σε στάσεις και συρμούς.
Η εταιρεία Ελληνικό Μετρό, ωστόσο, δεν φάνηκε να ταρακουνιέται και ιδιαίτερα, εν μέσω χιλιάδων αναρτήσεων στο ελληνικό Χ που κατέκριναν από το αισθητικό αποτέλεσμα της αναδόχου Marketing and Media Services μέχρι την ακύρωση δύο διαγωνισμών (Φεβρουάριο και Ιούνιο) και την απευθείας ανάθεση με αμοιβή 30.000 ευρώ.
Ενα για καθένα από τα τριάντα χρόνια κατά τα οποία η Θεσσαλονίκη περιμένει να περάσει το μετρό. Ισως ο συμβολισμός του λογοτύπου να μην κρύβεται μόνο στο βυζαντινό «μ», αλλά και σε όλη τη διαδικασία που (δεν) ακολουθήθηκε. Οταν, δηλαδή, ένα από τα σημαντικότερα έργα υποδομών της χώρας, επί δεκαετίες καθυστερημένο, φτάνει στην ολοκλήρωσή του και το branding γίνεται με fast track αναθέσεις σε αμφιβόλου προέλευσης εταιρείες, τότε κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο του κράτους, βυζαντινού ή μη.
Πώς γίνεται από τις 25/6 που ακυρώθηκε ο 2ος διαγωνισμός, να μην υπήρξε χρονικό περιθώριο μέχρι τον Νοέμβριο που ανακοινώθηκε ο λογότυπος για μια ακόμη διαγωνιστική διαδικασία; Μέσα σε 4 μήνες μπορείς να σχεδιάσεις όχι λογότυπο, αλλά ακόμα και την επόμενη κολεξιόν στην εβδομάδα μόδας του Παρισιού.
Υπουργείο Μεταφορών, Ελληνικό Μετρό, διευθύνσεις και τμήματα και υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να βρουν ένα design agency, την ώρα που η ελληνική κοινότητα γραφιστών και σχεδιαστών βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε μεγάλη άνθηση, ανάπτυξη και innnovation, κερδίζοντας έργα διεθνούς βεληνεκούς.
Μπόρεσε, όμως, να βρεθεί μια εταιρεία που δεν εμφανίστηκε στην ανακοίνωση του λογοτύπου και εκείνη τη μέρα δεν διέθετε εταιρική ιστοσελίδα. Περίεργα πράγματα, σαν ιστορία βγαλμένη από αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης, που καλύτερα να του δινόταν εκείνου η δουλειά. Μπορεί να έβγαζε κάτι εγκαίρως και καλύτερο. Ή μήπως του δόθηκε;
Το τελικό πόρισμα, πάντως, τού πόσο καλός, σωστός, πρωτοποριακός είναι ένας λογότυπος είναι πάντα υποκειμενικό. Αλλοι θέλουν τις πιο καθαρές γραμματοσειρές, κάποιοι πιο έντονα στοιχεία, μερικοί προτιμούν τα εικονίδια και ο καθένας γενικά έχει τη δική του άποψη για έναν λογότυπο.
Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να εξηγούνται η έμπνευση, το brief, η στρατηγική στην οπτική επικοινωνία ενός brand και όλο το σκεπτικό που κρύβει ένας σχεδιασμός.
Το τελικό design οποιουδήποτε προϊόντος δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά όσα το καθορίζουν και το περιγράφουν. Οσα θέλει να πει στο κοινό, στον καταναλωτή, στον τελικό χρήστη. Οι άσχημοι λογότυποι δεν προκύπτουν λόγω έλλειψης χρόνου αλλά πάντα λόγω έλλειψης τρόπου.
