Στην εκπνοή του 2024, άλλα θα ταίριαζε να ειπωθούν. Πράγματα στο κλίμα των ημερών. Για τα οικογενειακά τραπέζια που αγαπάμε να μην αντέχουμε, για τις γεύσεις των γιορτών που ξέρουμε από παιδιά, για τη λαχτάρα του Αϊ-Βασίλη και τους κόπους των νέων γονιών να συντηρήσουν τον μύθο. Για τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε κάθε πρώτη του χρόνου και για την πρόοδο της επιστήμης που μας γεμίζει ελπίδα για το μέλλον. Τέτοια. Μετά όμως ήρθε η ανατριχιαστική ανάρτηση του Τραμπ για τα Χριστούγεννα.

Αν σας έδιναν το κείμενο, χωρίς να σας πουν ποιος το έγραψε, θα μπορούσατε να φανταστείτε πως είναι τα λόγια κάποιου γραφικού τηλε-κήρυκα, ξημερώματα σε κάποιο περιθωριακό κανάλι της Αμερικής: Να ανακτήσει η Αμερική τον έλεγχο της Διώρυγας του Παναμά. Να προσαρτήσει τον Καναδά, τάζοντας χαμηλότερους φόρους στους πολίτες και υποβαθμίζοντας τον πρωθυπουργό της χώρας σε «Κυβερνήτη». Να θέσει τη Γροιλανδία των Δανών υπό αμερικανικό έλεγχο γιατί «η ιδιοκτησία και ο έλεγχος της περιοχής αποτελεί απόλυτη αναγκαιότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Τι από αυτά αλήθεια δεν εννοεί ο Τραμπ; (Κατά διαβολική σύμπτωση, η Κοπεγχάγη μόλις ανακοίνωσε αμυντική ενίσχυση της παρουσίας της στην Αρκτική κατά 1,5 δισ. δολάρια.) Και πόσο ήρεμοι μπορούμε να κοιμόμαστε όταν ο νέος πρόεδρος της μεγαλύτερης δύναμης του κόσμου ξεδιπλώνει τα σχέδιά του για εδαφική επέκταση των Ηνωμένων Πολιτειών, σαν ένας παντοδύναμος μεγιστάνας του real estate (που είναι) που εντοπίζει φιλέτα ανά την υφήλιο;

Ο άνθρωπος που θα επιστρέψει στον Λευκό Οίκο σε 22 ημέρες, για τα πρώτα δύο χρόνια της θητείας του θα έχει απεριόριστη δύναμη. Εκτελεστική, νομοθετική αλλά και δικαστική εξουσία άμεσα ή εμμέσως υπό τον έλεγχό του. Ποιος και τι ακριβώς θα σταθεί στον δρόμο του, αν αποφασίσει να κάνει πράξει τις επιθυμίες του; Και πόσο διαφορετικό είναι τελικά αυτό το κείμενο που ανήρτησε εν είδει χριστουγεννιάτικης ευχής, από την ομιλία με την οποία ο Πούτιν ενημέρωνε πριν από δύο χρόνια τον πλανήτη πως ήρθε η ώρα να «διορθώσει» το… παραστράτημα της ιστορίας που γέννησε την Ουκρανία;

Στη χθεσινή μάζωξη που συζητούσαμε το θέμα, το ζεστό σπίτι που μας φιλοξενούσε και τα γεμάτα πιάτα στο τραπέζι μας αποδείχθηκαν αρκετά για να κατευνάσουν τις ανησυχίες μας. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ’ όλα.

Το καλό σενάριο είναι να πρόκειται για μάτσο κούφιες κορόνες ενός μάτσο προέδρου. Μέρες που είναι, ας μείνουμε σ’ αυτό. Χρόνια πολλά!