Στην κατά κοινή ομολογία κρισιμότερη καμπή της ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα μεγαλύτερα, αν όχι στα περισσότερα κράτη-μέλη της, η προεκλογική περίοδος εν όψει των ευρωεκλογών κύλησε με καθημερινές περιοδείες, συγκεντρώσεις, ομιλίες, δημόσιες παρεμβάσεις, συνεντεύξεις και κυρίως τηλεμαχίες μεταξύ των επικεφαλής όλων των υποστηριζόμενων από τα κόμματα εκλογικών συνδυασμών.
Στον μεταξύ τους ασυνήθιστα έντονο για την περίσταση διάλογο αναφέρθηκαν εξαντλητικά σε όλα ένα προς ένα τα θέματα που θα αποτελέσουν για το νέο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο την ατζέντα των προτεραιοτήτων για την πενταετία 2024-2029 (οικονομία, άμυνα, μετανάστευση, κοινή αγροτική πολιτική, ευρωπαϊκός στρατός, διαχείριση κλιματικής κρίσης, έρευνα και τεχνολογία, πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή κ.λπ.).
Παρ’ ημίν κανένα από τα ως άνω ζητήματα δεν απασχόλησαν τον εγχώριο κομματικό ανταγωνισμό. Ούτε και αποτέλεσαν, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, αντικείμενο των δημόσιων προεκλογικών συζητήσεων. Αντιθέτως για μια ακόμα φορά κυριάρχησαν οι αποκλειστικά εσωτερικού ενδιαφέροντος και ως επί το πλείστον προσωπικού χαρακτήρα αντεγκλήσεις, με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης να δίνουν τον τόνο.
Πρωτοστατούντος του Πρωθυπουργού και ακολουθούντος του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εκείνο που κυρίως χαρακτήρισε την προεκλογική περίοδο ήταν η αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία τικ-τοκποιήθηκε για μια ακόμα φορά ο πολιτικός διάλογος και υποκαταστάθηκε η λογική της επιχειρηματολογίας από την τεχνική της πιο έξυπνης ατάκας.
Το φαινόμενο εξελίσσεται δίκην οργανωμένου σχεδίου που στο όνομα της χρήσης φιλικότερων προς τις νεότερες ηλικίες μέσων και μεθόδων επικοινωνίας μετατρέπει τη λεγόμενη μετα-πολιτική σε παράγοντα απαξίωσης της πολιτικής συμμετοχής και του νοήματος των πολιτικών, ιδεολογικών και προγραμματικών διαφορών.
Το σίγουρο είναι ότι με αυτόν τον τρόπο ούτε η καταρρέουσα εμπιστοσύνη προς τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς μπορεί να αποκατασταθεί ούτε το ενδιαφέρον για τα κοινά να τονωθεί.
Απόδειξη, που μένει βέβαια να επαληθευτεί από την προσέλευση στις κάλπες, είναι το γεγονός ότι ενώ στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες η θεματολογία των προεκλογικών συζητήσεων φαίνεται να συνέβαλε στην αύξηση του ενδιαφέροντος για την έκβαση της αναμέτρησης των ευρωεκλογών, παρ’ ημίν το ενδιαφέρον αυτό προϊόντος του χρόνου έβαινε μειούμενο μέχρι πλήξης. Εξού και το ενδεχόμενο να σπάσει η χώρα κάθε προηγούμενο ρεκόρ αποχής, σε αντίθεση με πολλές από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές που αναμένεται να σημειώσουν ρεκόρ συμμετοχής.
Σε κάθε περίπτωση δεν είναι με το TikTok που θα περιοριστεί η εκλογική επιρροή της Ακρας Δεξιάς. Αντιθέτως, πρωτοστατώντας στη συνθηματολογική απλοποίηση των πολιτικών προβλημάτων και στην αξιοποίηση του TikTok, και όχι μόνον, η Ακροδεξιά κάνει θραύση μεταξύ των νέων από 17 έως 34 χρόνων τουλάχιστον στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οπωσδήποτε, πάντως, με καβγάδες για τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών αρχηγών και με εξυπνακισμούς σαν και αυτούς που διακινούνται από τα παντός είδους οχήματα των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης δεν πρόκειται να στοιχειοθετηθούν πολιτικές προσφορές ικανές να καλύψουν τις ανάγκες των νέων μορφών ζήτησης που αναπτύσσονται σε μια νέα, πολύ διαφορετική, πιο αβέβαιη και πιο ευμετάβλητη πολιτική αγορά.
Ο κ. Γιώργος Σεφερτζής είναι πολιτικός επιστήμονας-αναλυτής.
