Εδώ σκοτωνόμαστε για το αν το «Poor Things» του Λάνθιμου είναι αριστούργημα ή σκουπίδι, θα αφήναμε την ευκαιρία να κονταροχτυπηθούμε για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών; (Btw, ο φθόνος για τον Λάνθιμο και κάθε άλλον που πετυχαίνει όσα όλοι εμείς δεν βλέπουμε ούτε με το κιάλι είναι για ψυχιατρική πραγματεία.)
Αν έχετε χρόνο για χάσιμο πάντως και δεν είστε ιδιαίτερα υπερτασικοί, σας προτείνω να μπείτε να διαβάσετε σχόλια αναγνωστών σε δημοφιλή σάιτ, κάτω από δημοσιεύματα για το θέμα της ισότητας στον γάμο. Κατάρες, ψόφοι και ηθικοπλαστικές μπούρδες άλλου αιώνα κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος. «Να μην κάνουν παιδιά οι ομοφυλόφιλοι γιατί αυτά τα παιδιά θα υφίστανται bullying» λένε (αυτοί που κατά τεκμήριο ετοιμάζονται να ασκήσουν το bullying).
Για να σοβαρευτούμε πάντως, ορθότατα ο Πρωθυπουργός προχωρεί στη ρύθμιση. Πέραν του πόσα χρόνια έχουν αδικηθεί συμπολίτες μας και τα παιδιά τους, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, κάνει και κάτι που «μιλά» στους – πολιτικά άστεγους – κεντρώους της χώρας που εναγωνίως ψάχνουν ελπιδοφόρα σινιάλα συσπείρωσης.
Από κει κι έπειτα, η πρωτοβουλία σηκώνει μπόλικη κριτική και για τις προβλέψεις της και για τα κίνητρα πίσω από αυτές. Για παράδειγμα, η απαγόρευση της παρένθετης μητέρας στους άνδρες είναι αστεία υπόθεση. Αφενός γιατί όποιος έχει λεφτά θα πηγαίνει στο εξωτερικό και θα γυρίζει με παιδί το οποίο θα αναγνωρίζεται, αφετέρου γιατί και στο εσωτερικό, όποιος θέλει να κάνει παιδί θα το κάνει με μια γυναίκα που, κατόπιν συμφωνίας κάτω από το τραπέζι, θα παραιτείται των δικαιωμάτων της μετά τη γέννα και το παιδί θα υιοθετείται από τον σύζυγο. Αυτά προφανώς τα γνωρίζει η κυβέρνηση. Οπως άλλωστε γνωρίζει ότι η απαγόρευση συνιστά διάκριση και δεν αποκλείεται να καταπέσει δικαστικά. Επομένως, εύκολα δικαιούται κανείς να υποθέσει πως όλο αυτό έγινε μπας και μαλακώσουν λίγο οι σκληροπυρηνικοί που φωνάζουν, σαν τα κοκόρια ενίοτε, στα τηλεπαράθυρα και τα καφενεία.
Η ρύθμιση πρέπει να περάσει και θα περάσει. Αν για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αδειάσουν τα έδρανα της συμπολίτευσης ή να «δέσει τα κορδόνια» του Μητσοτάκη το ΠαΣοΚ, ας είναι. Στο τέλος της ημέρας, παράσημο είναι για κάθε κόμμα να υπερβαίνει το μικροπολιτικό του εγώ αποδεικνύοντας ότι βάζει πιο ψηλά θέματα αρχών, αξιών και κοινωνικής αναγκαιότητας. Οποιος ελπίζει να ανεβάσει τα ποσοστά του σημαντικά άλλωστε, ξέρει πως μόνο από τους κεντρώους έχει να περιμένει. Και οι κεντρώοι κατά τεκμήριο επικροτούν τις υπερβάσεις και μαυρίζουν τον παλαιοκομματισμό.
