Κότερα και Βελουχιώτης

Αυτή είναι η Αριστερά που ξέραμε, και μάλιστα η φωτεινή της πλευρά; Η εκσυγχρονιστική, που αποστρεφόταν τον δογματισμό, τον σταλινισμό και τον λαϊκισμό; Και τότε γιατί, μιμούμενη τις χειρότερες στιγμές του κατεστημένου που καταγγέλλει, μετά την προεκλογική μισή δέκατη τρίτη σύνταξη και τις απαλλαγές ΦΠΑ, φέρνει στη Βουλή  δεκάδες ντροπιαστικές τροπολογίες της χειρότερης ψηφοθηρικής λογικής;

Κανείς δεν κοκκινίζει και δεν διαμαρτύρεται με τα δωράκια προς αμφίθυμους ψηφοφόρους, κανείς δεν ντρέπεται για τις απαλλαγές προστίμων σε αυθαίρετα, για τα μπόνους, τα πριμ και τις αυξήσεις σε δημοσίους υπαλλήλους παραμονές των εκλογών; Και κανείς δεν αισθάνεται άβολα μπροστά στην εικόνα των κυβερνητικών στελεχών που συνωστίζονται μέσα στο ακίνητο βαγόνι του μετρό της Θεσσαλονίκης; Κανείς δεν ντρέπεται που κορδώνονται στον φακό εγκαινιάζοντας για δεύτερη φορά έργο που δεν έχει ακόμη παραδοθεί, που «ταξιδεύουν» στα όρια της γελοιότητας, κοτζάμ άντρες, πριν φθάσει η μηχανή που θα σύρει τα βαγόνια; Γιατί άραγε κάποιοι που έχουν τις λύσεις, το ήθος, το πάθος, το αίσθημα, τις αξίες, να χρειάζονται τα πιο τετριμμένα,  βαθιά ανήθικα κόλπα για να κερδίσουν;