Κάποιοι δεν θα ξεχάσουν ποτέ…

Ολες αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες χιλιάδες συζητήσεις και ρεπορτάζ γύρω από την ασύλληπτη τραγωδία με τα τρένα στα Τέμπη. Πληροφορίες που φθάνουν συνέχεια από τον τόπο της τραγωδίας, φρικτές εικόνες με απανθρακωμένες σορούς να έχουν τοποθετηθεί σε σακούλες, γονείς να θρηνούν στον περίβολο του νεκροτομείου. Υπήρξαν όμως κάποιες λέξεις ανθρώπων, κάποια στιγμιότυπα που με συγκλόνισαν. Λέξεις, φράσεις, στιγμιότυπα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Οσα χρόνια και αν περάσουν. Μία φράση της γνωστής ψυχολόγου κυρίας Α. Κανδαράκη έχει κυριολεκτικά «κολλήσει» στο μυαλό μου. Τη σκέφτομαι συνέχεια. Οι οικογένειες που έχουν χάσει τους ανθρώπους τους, ιδιαίτερα οι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, ψάχνουν να βρουν έστω ένα κοκαλάκι τους για να έχουν να θάψουν. Κάτι από αυτούς. Κάτι. Αυτή είναι μια μεγάλη παρηγοριά για εκείνους. Ενα βάλσαμο στην ψυχή τους. Η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι βασανίζονται και θα βασανίζονται για πάντα. Οσο μάλιστα περνάει ο χρόνος και δεν βρίσκουν τίποτα από τους νεκρούς τους, για να φτιάξουν έναν τάφο, να τοποθετήσουν έναν σταυρό, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Αβάσταχτος ο πόνος. Αρκετοί αναφέρθηκαν στη μητέρα του αδικοχαμένου Μάριου που δολοφονήθηκε πριν χρόνια. Η μητέρα του ψάχνει απεγνωσμένα να βρει κάτι από αυτόν. Ψάχνει χωρίς αποτέλεσμα. Η εικόνα της μαυροντυμένης ηλικιωμένης, αξιοπρεπούς πάντα, μέσα στον πόνο της, είναι συγκλονιστική. Συγκλονιστική όμως και η εικόνα μιας μητέρας να οδύρεται έξω από ένα νοσοκομείο στη Λάρισα. Η σκηνή θυμίζει αρχαία τραγωδία. Ποιος μπορεί να παρηγορήσει αυτή τη μητέρα; Τι λόγια να πεις στην άλλη οικογένεια που έχασε τρία όμορφα, γλυκά, εικοσάχρονα κορίτσια; (Δύο αδελφές και την εξαδέλφη τους.) Τι λόγια παρηγοριάς να πεις στη μητέρα που έχασε τον άνδρα και το παιδί της; Ανθρωποι σε απόγνωση, να ψάχνουν μέσα σε τόνους από σίδερα. Φοβερές εικόνες που θυμίζουν αρκετές από αυτές που είχαμε δει στην Τουρκία, στη διάρκεια του τρομερού σεισμού. Εθνικό πένθος. Εθνική συμφορά. Ο χρόνος κυλάει. Κάποιοι όμως άνθρωποι δεν θα ξεχάσουν ποτέ…