Μου πήρε αρκετά χρόνια να το αποδεχθώ, ακόμη και τώρα μου φαίνεται ανυπόφορα κυνικό και αποκαρδιωτικό, αλλά, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η πολιτική ασκείται ως επάγγελμα. Πολλές φορές μάλιστα κληροδοτείται εν ζωή σε παιδιά και εγγόνια. Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έγραφε στη διαθήκη του «στα παιδιά μου αφήνω το όνομά μου», κάτι ήξερε. Με το brand της οικογένειας στα τάρταρα και το ΚΙΝΑΛ ετοιμόρροπο, δύο Παπανδρέου, παρακαλώ, περιλαμβάνονται στα ψηφοδέλτια του κόμματος: και ο Γιώργος και ο Νίκος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο πολιτικός οίκος που θα μας ζητήσει ψήφο, είναι πολλοί, μικροί και μεγάλοι, τους ξέρετε.
Πάντως όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου, πλην αυτών που έλαβαν τη λυπητερή ότι δεν επανεκλέγονται με τίποτα, έχουν πιάσει δουλειά. Πυκνώνουν τις εμφανίσεις στα Μέσα, δημιουργούν γεγονότα που τους εξασφαλίζουν προβολή, κάνουν σκληρά εσωκομματικά παζάρια, μεταγράφονται βεβαίως, εφευρίσκοντας εθνικούς λόγους για τη μετακόμιση στη νέα κομματική στέγη. Οι πρώην αρχηγοί και οι ισχυροί των κομμάτων διαπραγματεύονται και εξασφαλίζουν ζηλευτές θέσεις σε Ευρώπη, οργανισμούς και ψηφοδέλτια Επικρατείας, υποσχόμενοι αμέριστη στήριξη στον αρχηγό, οι δελφίνοι ορκίζονται εκεχειρίες και εξασφαλίζουν τουλάχιστον το υπάρχον στάτους, οι μάχες είναι ιδιαίτερα σκληρές, τα παζάρια ανελέητα.
Η εξουσία ως απόλυτη αξία, η δύναμη που εξασφαλίζει, οι εξαιρετικές μισθολογικές απολαβές για τη ρημαγμένη οικονομικά περίοδο, η πρόσβαση σε πληροφορίες που συχνά αποβαίνουν χρυσοφόρες και οδηγούν σε νόμιμες, αν όχι εντελώς ηθικές, δουλειές και ό,τι άλλο βάλει από εκεί και πέρα το μυαλό σας καθιστούν τον χώρο της πολιτικής πεδίο ανταγωνισμού, συχνά χωρίς κανόνες.
Ακουγα πριν από λίγες ημέρες στο ραδιόφωνο τον ευφυή και χαριτωμένο συγγραφέα Πέτρο Τατσόπουλο, τον οποίο συμπαθώ ιδιαιτέρως, να προσπαθεί να εξηγήσει τι γυρεύει αυτός ο κεντροαριστερός στη ΝΔ. «Αυτό σημαίνει διεύρυνση» είπε! Ούτε η κυρία Καϊλή έπεισε, εμένα τουλάχιστον, ότι ο λόγος που δεν κατεβαίνει στον Δήμο Θεσσαλονίκης είναι ότι ο εκλογικός νόμος για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν θα της επιτρέψει να βοηθήσει την πόλη της! Ούτε εξήγησε πώς κατάφερε να οδηγήσει την αρχηγό της σε αυτοαναίρεση: από το «όπου έχει ανάγκη το κόμμα» στο «όπου θέλει η Εύα», η κυρία Καϊλή θα δοκιμάσει και πάλι στην αριστοκρατική Ευρωβουλή.
Τη χρονιά που έρχεται δεν θα αλλάξει τίποτα στο επάγγελμα των πολιτικών. Ας ψηφίσουμε τουλάχιστον τους πιο ικανούς για τη δουλειά.
