Θα τα γράψω όπως τα βίωσα ως δημοσιογράφος, όπως έχουν καταχωριστεί στη μνήμη μου σε αδρές γραμμές. Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή αντελήφθη αργά τον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε η πατρίδα. Οταν ωστόσο, έστω στα μέσα του 2009, αναζήτησε αγωνιωδώς την ελάχιστη συναίνεση, τη στοιχειώδη ανοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να επιχειρήσει να λάβει μέτρα εξυγίανσης που ίσως μας γλίτωναν από τη χρεοκοπία, συνάντησε την ολοσχερή άρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κυριευμένος από τη δίψα της εξουσίας, θεώρησε ιδανική τη στιγμή για να γίνει πρωθυπουργός, παρά το ότι ήταν ειδοποιημένος από όλες τις πλευρές. Οδήγησε εκβιαστικά τη χώρα στις εκλογές, κάνοντας εξουθενωτική αντιπολίτευση και προειδοποιώντας ότι δεν θα συναινούσε και στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, προκειμένου να φύγει η κυβέρνηση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
