Την περασμένη Πέμπτη γράφτηκε ο επίλογος μιας πολύκροτης υπόθεσης. Ο Ντομινίκ Πελικό, το κτήνος που επί χρόνια νάρκωνε τη σύζυγο και μητέρα των παιδιών του Ζιζέλ και έφερνε στο σπίτι τους δεκάδες άνδρες για να τη βιάσουν ενώ εκείνος παρακολουθούσε, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 20 ετών.

Γιατί να σταθεί κανείς στην υπόθεση Πελικό; Είναι αλήθεια πως καθημερινά ιστορίες φρίκης με τη σεξουαλική βία στο επίκεντρο κάνουν τον γύρο του κόσμου. Και από το εγχώριο αστυνομικό δελτίο δυστυχώς πληροφορούμαστε ανατριχιαστικές υποθέσεις. Εκείνο που κάνει όμως αυτή την ιστορία διαφορετική και αξιοσημείωτη είναι η πρωταγωνίστριά της. Η Ζιζέλ Πελικό. Η γυναίκα που, αντιμέτωπη με μια αδιανόητη κατάσταση, κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια τους βασανιστές της και κυρίως κατάφερε να γυρίσει την πλάτη στην ντροπή που συνήθως παγιδεύει διά βίου τα θύματα τέτοιων εγκλημάτων.

Στα 72 της χρόνια, η Ζιζέλ Πελικό, μητέρα και γιαγιά, πήρε μια δυσκολη απόφαση: αντί να διεκδικήσει τη δικαιοσύνη πίσω από κλειστές πόρτες που θα της εξασφάλιζαν ανωνυμία και ιδιωτικότητα, όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, επέλεξε τη δημόσια δίκη. Εκοψε τη φόρα σε όσους ετοιμάζονταν να εστιάσουν στην υπόθεση με τη γνωστή κίτρινη λογική της κλειδαρότρυπας και διάλεξε να αποκαλύψει το πρόσωπο και το όνομά της και μαζί να μοιραστεί τη εφιαλτική της ιστορία με ολόκληρο τον πλανήτη. Με άλλα λόγια, αυτή η γενναία γυναίκα στάθηκε μπροστά μας όχι απλά για να πει, αλλά για να δείξει στην πράξη πως δεν είναι τα θύματα που πρέπει να ντρέπονται, αλλά οι θύτες.

Αυτό το πρόσωπο, μιας γυναίκας που είναι πράγματι η κυρία της διπλανής πόρτας, ήδη εμπνέει. Καλλιτέχνες κάνουν γκραφίτι με τη μορφή της σε κτίρια στη Γαλλία. Αλλοι κρατούν πλακάτ με τη φωτογραφία της σε διαδηλώσεις. Αν αύριο κυκλοφορήσουν μπλουζάκια με το πορτρέτο της, θα τα αγοράσω σε όλα τα χρώματα. Οχι μόνο για να τιμήσω τη στάση της ή για να θυμάμαι και να θυμίζω πως η ντροπή πρέπει επιτέλους να βαραίνει μόνο τους θύτες, αλλά και για κάτι ακόμη: γιατί η πορεία της Ζιζέλ Πελικό αποδεικνύει πως ακόμη και στο πιο πυκνό σκοτάδι υπάρχει χώρος για μια ανατροπή που θα φέρει τον θρίαμβο. Ακόμη και το πιο βαθύ τραύμα, η μέγιστη προδοσία και η πιο εφιαλτική ματαίωση μπορούν να γίνουν βήμα υπέρβασης. Εκεί έξω ζουν γυναίκες που δεν βγαίνουν από το σπίτι για να μη δει ο κόσμος τα σημάδια της κακοποίησής τους. Γυναίκες που δεν μιλούν για τη σεξουαλική βία που υφίστανται από ντροπή. Η Ζιζέλ Πελικό, μια χρήσιμη ηρωίδα των καιρών μας, δείχνει τον δρόμο.