Λίγο πριν από τις πιο κρίσιμες ευρωπαϊκές εκλογές των τελευταίων δεκαετιών, η κύρια πρόκληση που διαφαίνεται σε κάθε ζήτημα που χειρίζεται η Ενωση είναι να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα της ευρωπαϊκής συνείδησης των πολιτών της. Οι συνθήκες που έχουν συνομολογηθεί μεταξύ των κρατών-μελών κατάφεραν να δημιουργήσουν και να βελτιώσουν την Ενωση, αλλά δεν κατάφεραν να σφυρηλατήσουν την ευρωπαϊκή συνείδηση. Να αποκτήσουν, δηλαδή, οι λαοί το αίσθημα του ανήκειν σε μια ευρύτερη οικογένεια που τους διασφαλίζει ειρήνη, σταθερότητα, ανάπτυξη και ευημερία.
Η απουσία ευρωπαϊκής συνείδησης θέτει ζήτημα ουσιαστικής και όχι απλά θεσμικής νομιμοποίησης της Ενωσης. Διότι οι πολίτες δεν συνειδητοποιούν ότι το μέλλον τους υπαγορεύεται από την κοινή πορεία των κρατών-μελών. Ετσι πολλές φορές δεν κατανοούν γιατί πρέπει να παράσχουν χρηματοδοτική στήριξη σε ένα άλλο κράτος-μέλος ή να δεχθούν μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών ή να εφαρμόσουν μια κοινή πολιτική που αντιτίθεται στην έως τώρα εθνική τους πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι στο ευρωπαϊκό εγχείρημα να μη συμμετέχει η κοινωνία ή σε πολλές περιπτώσεις να το απορρίπτει. Ιδίως όταν δεν μπορεί καθεμιά χωρίς δεσμεύσεις μέσω της εθνικής κυβέρνησης να χαράξει πολιτικές για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων (οικονομική κρίση, φτώχεια, ανεργία, δημογραφικό, ανισότητες, μεταναστευτικό, ασφάλεια, κ.λπ.). Τι ακολουθεί; Ο εθνολαϊκισμός, ο ευρωσκεπτικισμός και ο αντιευρωπαϊσμός. Οι φωνές εκείνες που καπηλεύονται τα πατριωτικά αισθήματα των πολιτών για να σπείρουν την αμφισβήτηση για την ΕΕ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
