Εμπάργκο στις οθόνες

Ενα από τα καλύτερα αμειβόμενα επαγγέλματα σήμερα, αναλογικά βέβαια με τα πτυχία που χρειάζεται να έχεις για να προσληφθείς και το βιογραφικό σου γενικά, είναι «μπέιμπι σίτερ» στη Silicon Valley της Καλιφόρνιας.

Από 15 έως και 21 δολάρια την ώρα, αναλόγως προσόντων, είναι οι αποδοχές για 40 έως 50 ώρες απασχόλησης την εβδομάδα, και το ποσοστό ανεργίας στο επάγγελμα τις ημέρες αυτές είναι το χαμηλότερο από ποτέ. Χωρίς να λείπουν μάλιστα και οι εξαιρέσεις προς τα επάνω για τις έμπειρες παιδαγωγούς. Παρατηρήθηκε δε πως υπήρξαν και δασκάλες πρόθυμες να αφήσουν τη δημόσια εκπαίδευση, όπου αμείβονται με 11 έως 12 δολάρια την ώρα περίπου, για να πάνε στις πλούσιες οικογένειες των ανθρώπων με τα καλά αμειβόμενα, στην Κοιλάδα του Πυριτίου, επαγγέλματα. Αφού ένας απλός πολλαπλασιασμός τούς δείχνει ότι θα κερδίσουν αρκετά περισσότερα έτσι.

Γιατί όμως να απασχολήσει εμάς εδώ στις Τάσεις αυτό το θέμα; Οι τακτικοί αναγνώστες ίσως να θυμούνται ότι στο παρελθόν έχει γίνει λόγος εδώ για τους επιτυχημένους επαγγελματικά και κατά συνέπεια και οικονομικά ανθρώπους που δούλεψαν ή δουλεύουν σε όλους αυτούς τους γίγαντες της Πληροφορικής και βοήθησαν να επιτύχουν παγκόσμια εξάπλωση με οικονομική δύναμη που κόβει την ανάσα. Κάποιοι έφυγαν ήδη, πάμπλουτοι, μόλις στα 35 έως 40, αλλά και σημαδεμένοι. Από τους ρυθμούς της δουλειάς και το τι επιπτώσεις είχε η δουλειά αυτή στον κόσμο γύρω τους. Τώρα θέλουν να ξεχάσουν. Πηγαίνουν σε ασράμ, κάνουν ακόμη και τους μάγειρες σε κοινόβια, διαλογίζονται και κρατούν τον εαυτό τους πολύ μακριά από τα προϊόντα που σχεδίαζαν πριν από λίγο καιρό. Ομως έχουμε και αυτούς που συνεχίζουν, αλλά θέλουν τα παιδιά τους να μη βλέπουν αυτό που οι γονείς τους φτιάχνουν κάθε ημέρα πηγαίνοντας σε ό,τι αποκαλούν «δουλειά» τους. Ναι, οι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι άνθρωποι της Κοιλάδας του Πυριτίου βάζουν τις (ή τους) μπέιμπι σίτερ των παιδιών τους να υπογράψουν από την πρώτη ημέρα πολύ σκληρά συμβόλαια σχετικά με τις οθόνες και τις αντίστοιχες σε αυτές ηλεκτρονικές συσκευές.

Τι δεν καταλάβατε; Αυτοί που εργάζονται καθημερινά για να βρουν τρόπους οι εταιρείες τους να διεισδύσουν στα σπίτια των άλλων ανθρώπων μέσα από τις οθόνες, με παιχνίδια, μέσα από κοινωνικά δίκτυα, εικονο-ιστορίες, με τα κινητά τηλέφωνα και τις «ακίνητες» παρακολουθήσεις για ώρες των άλλων να παίζουν παιχνίδια ή να ανταλλάσσουν χαζομηνύματα, δεν θέλουν τα δικά τους παιδιά να αντικρίζουν καν μια οθόνη. Τα βάζουν να παίζουν με τις γκουβερνάντες τους τα παλιά επιτραπέζια παιχνίδια!

Η λέξη «σκληρά» για αυτά τα επονομαζόμενα «no-phone use contracts» είναι και ήπια. Απαγορεύεται στη συνοδό των παιδιών σε ώρα υπηρεσίας να βγάλει κινητό από την τσάντα της και φυσικά να απαντήσει σε οποιαδήποτε κλήση (εκτός φυσικά από αυτές του ίδιου του γονέα). Αλλά τα πράγματα δεν σταματούν εδώ. Η εμμονή αυτή δημιούργησε και κάτι ακόμη, το «nanny-outing». Υπάρχουν δηλαδή και καλοθελητές που πηγαίνουν στις παιδικές χαρές της περιοχής και φωτογραφίζουν τις συνοδούς των παιδιών αν τις δουν να κρατούν κινητό ή τάμπλετ την ώρα εκείνη. Και στη συνέχεια αναρτούν τη φωτογραφία σε συγκεκριμένες θέσεις του Διαδικτύου με την ερώτηση: Είναι αυτή η δική σας νταντά;

Οι άνθρωποι που φτιάχνουν τα επίμαχα προϊόντα ξέρουν και το πόσο εθιστικά είναι και τα φοβούνται δεόντως. Διότι δεν έχει βρεθεί προς το παρόν το εμβόλιο. Οταν ένα παιδί έρχεται σε επαφή με αυτά θα κολλήσει. Μετά η θεραπεία είναι μακροχρόνια και επίπονη. Δεν μπορεί άλλωστε ένα παιδί να πηγαίνει στο σχολείο και να μην ξέρει. Η απαγόρευση με το μαχαίρι, όπως γίνεται με τα ναρκωτικά, αλλά σε κλειστή περίθαλψη, εδώ δεν πιάνει. Χρειάζεται βαθμιαίος περιορισμός προσφέροντας κάτι άλλο ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η εκμάθηση προγραμματισμού αλλά με πολύ διασκεδαστικό τρόπο.

Τον περασμένο Δεκέμβριο που βρεθήκαμε στη Γαλλία ένα πρωί όλες οι εφημερίδες είχαν ως πρώτο θέμα τους τη μελλοντική απαγόρευση των κινητών στο σχολείο με νόμο. Και στη χώρα μας υπάρχει αντίστοιχος νόμος, αλλά πόσο εφαρμόζεται; Μήπως είναι καιρός να πάρουν την πρωτοβουλία οι γονείς και να συμφωνήσουν (όλοι όμως) σε αυτό το θέμα; Οι γονείς δηλαδή στη Σίλικον Βάλεϊ που τηρούν αυτή τη στάση είναι πιο έξυπνοι ή ξέρουν λιγότερα;