Ακόμη τσακωνόμαστε για αυτό που συνέβη στην Εθνική Πινακοθήκη; Ποιος ο λόγος να μπω κι εγώ στην κουβέντα σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι τέχνη, πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στα ιερά σύμβολα κ.λπ.; Ακρη δεν θα βγει. Καθένας έχει τις απόψεις του, στις οποίες μένει αμετακίνητος, όσο ισχυρά και αν είναι τα επιχειρήματα της απέναντι πλευράς. Κανένας δεν ακούει κανέναν, ούτε έχει διάθεση να το ψάξει, να μάθει κάτι περισσότερο, θέλει μόνο να πει τα δικά του. Και τα λέει συνήθως με τον πιο απόλυτο τρόπο. ‘Η απλώς τα σπάει.

Παρατηρώ τις φωτογραφίες με τα βανδαλισμένα έργα του Κατσαδιώτη στην Πινακοθήκη και εκείνες τού επίσης βανδαλισμένου αγάλματος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη έξω από την Παλαιά Βουλή. Και τα δύο περιστατικά συνέβησαν μέσα σε μία εβδομάδα. Ο βανδαλισμός της Πινακοθήκης ξεσήκωσε πλήθος διαμαρτυριών και συζητήσεων, ο βανδαλισμός της Παλαιάς Βουλής δεν συγκίνησε κανέναν.

Γιατί; Επειδή έχουμε συνηθίσει αυτές τις ασχήμιες και τις προσπερνάμε πλέον αδιάφοροι. Δεν πληγώνουν τα μάτια και τα αισθήματά μας, δεν μας προβληματίζουν, δεν μας θυμώνουν. Θα έρθουν εξάλλου οι συντηρητές του δήμου για να καθαρίσουν τα «Dead men can’t rape» και «Queer οργή» που κάποιοι/ες έγραψαν στη βάση του ανδριάντα του «Γέρου του Μοριά» επειδή τον είδαν ως σύμβολο της πατριαρχίας. Αυτό κατάλαβαν από τον Κολοκοτρώνη; Περαστικά τους!

Οι συντηρητές είχαν καθαρίσει και τον Κωστή Παλαμά από τις μπογιές που του είχαν πετάξει έξω από το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στην Ακαδημίας, είχαν κολλήσει το κεφάλι της καρατομημένης Κυβέλης στον ίδιο χώρο, είχαν σβήσει το σύνθημα «Ο Μεγαλέκος ήταν ο φονιάς των λαών και τώρα περηφάνια των μικροαστών» που είχαν γράψει στον έφιππο Μέγα Αλέξανδρο του Γιάννη Παππά (Βασιλίσσης Αμαλίας και Βασιλίσσης Ολγας)…

Θα μπορούσαν βεβαίως και να μην καθαρίσουν/επιδιορθώσουν τίποτε. Γιατί εμείς αυτές τις παρεμβάσεις τις θεωρούμε αντίδραση, αντίσταση, διαμαρτυρία και επανάσταση. Ξεριζώνοντας το κεφάλι της Κυβέλης καταγγέλλεις την πλουτοκρατία και μουντζουρώνοντας τον Παλαμά υπερασπίζεσαι το δικαίωμα στην επιλογή φύλου, το δικαίωμα στην τεμπελιά ή ό,τι θέλεις! Μάθαμε να ανεχόμαστε τον βανδαλισμό και ενίοτε να τον επικροτούμε, μάθαμε να τον δικαιολογούμε ως αντίσταση των νέων, των ψαγμένων, των ρομαντικών και των φευγάτων.

Αυτή τη φορά η ζημιά έγινε στην Πινακοθήκη με δράστη τον βουλευτή ενός συντηρητικού κόμματος. Για να σπας δεν είναι απαραίτητο να είσαι ο τρελαμένος αναρχοαυτόνομος που περνάει την ώρα του γράφοντας στους τοίχους «κάτω ο πολιτισμός». Περιμένουν και άλλοι στη σειρά, ακόμα και άνθρωποι με τον σταυρό στο χέρι, για να κατακερματίσουν ό,τι δεν τους αρέσει, πιθανώς και για να δείρουν.

Η δυστοπική πόλη που μας φιλοξενεί γίνεται όλο και πιο αφιλόξενη και βίαιη, ενώ εμείς εξακολουθούμε να αναλωνόμαστε σε ανούσιους καβγάδες και να αναπτύσσουμε ανίσχυρες θεωρίες για να δικαιολογήσουμε τις ιδεοληψίες μας. Είναι και αυτά τα αξιολύπητα αγάλματα που τα στολίζουμε και οργανώνουμε τα αποκαλυπτήριά τους για να τα ακρωτηριάσουμε μετά και να τα πασαλείψουμε… Κρίμα που δεν μπορούν να κατεβούν από τα βάθρα τους και να φύγουν μακριά, να γλιτώσουν από εμάς, παρά αναγκάζονται να υποταχθούν στη φρικτή μοίρα τους.